inaugurare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.> (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. inaugurō 2. Person 2. inaugurās 3. Person 3. inaugurat | 1. Person 1. inaugurāmus 2. Person 2. inaugurātis 3. Person 3. inaugurant |
| Futur | 1. Person 1. inaugurābō 2. Person 2. inaugurābis 3. Person 3. inaugurābit | 1. Person 1. inaugurābimus 2. Person 2. inaugurābitis 3. Person 3. inaugurābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. inaugurābam 2. Person 2. inaugurābās 3. Person 3. inaugurābat | 1. Person 1. inaugurābāmus 2. Person 2. inaugurābātis 3. Person 3. inaugurābant |
| Perfekt | 1. Person 1. inaugurāvī 2. Person 2. inaugurāvisti 3. Person 3. inaugurāvit | 1. Person 1. inaugurāvimus 2. Person 2. inaugurāvistis 3. Person 3. inaugurāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. inaugurāverō 2. Person 2. inaugurāveris 3. Person 3. inaugurāverit | 1. Person 1. inaugurāverimus 2. Person 2. inaugurāveritis 3. Person 3. inaugurāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. inaugurāveram 2. Person 2. inaugurāverās 3. Person 3. inaugurāverat | 1. Person 1. inaugurāverāmus 2. Person 2. inaugurāverātis 3. Person 3. inaugurāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. inaugurem 2. Person 2. inaugurēs 3. Person 3. inauguret | 1. Person 1. inaugurēmus 2. Person 2. inaugurētis 3. Person 3. inaugurent |
| Imperfekt | 1. Person 1. inaugurārem 2. Person 2. inaugurārēs 3. Person 3. inaugurāret | 1. Person 1. inaugurārēmus 2. Person 2. inaugurārētis 3. Person 3. inaugurārent |
| Perfekt | 1. Person 1. inaugurāverim 2. Person 2. inaugurāveris 3. Person 3. inaugurāverit | 1. Person 1. inaugurāverimus 2. Person 2. inaugurāveritis 3. Person 3. inaugurāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. inaugurāvissem 2. Person 2. inaugurāvissēs 3. Person 3. inaugurāvisset | 1. Person 1. inaugurāvissēmus 2. Person 2. inaugurāvissētis 3. Person 3. inaugurāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | inaugurā! | inaugurāte! |
| Futur | 2. Person 2. inaugurāto! 3. Person 3. inaugurāto! | 2. Person 2. inaugurātōte! 3. Person 3. inauguranto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | inaugurāre |
| Perfekt | inaugurāvisse |
| Futur | inaugurātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | inaugurāns, inaugurantis |
| Futur | inaugurātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | inaugurandī |
|---|---|
| Dativ | inaugurandō |
| Akkusativ | ad inaugurandum |
| Ablativ | inaugurandō |
Supinum
| inaugurātum |
inaugurare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. inaugurō 2. Person 2. inaugurās 3. Person 3. inaugurat | 1. Person 1. inaugurāmus 2. Person 2. inaugurātis 3. Person 3. inaugurant |
| Futur | 1. Person 1. inaugurābō 2. Person 2. inaugurābis 3. Person 3. inaugurābit | 1. Person 1. inaugurābimus 2. Person 2. inaugurābitis 3. Person 3. inaugurābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. inaugurābam 2. Person 2. inaugurābās 3. Person 3. inaugurābat | 1. Person 1. inaugurābāmus 2. Person 2. inaugurābātis 3. Person 3. inaugurābant |
| Perfekt | 1. Person 1. inaugurāvī 2. Person 2. inaugurāvisti 3. Person 3. inaugurāvit | 1. Person 1. inaugurāvimus 2. Person 2. inaugurāvistis 3. Person 3. inaugurāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. inaugurāverō 2. Person 2. inaugurāveris 3. Person 3. inaugurāverit | 1. Person 1. inaugurāverimus 2. Person 2. inaugurāveritis 3. Person 3. inaugurāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. inaugurāveram 2. Person 2. inaugurāverās 3. Person 3. inaugurāverat | 1. Person 1. inaugurāverāmus 2. Person 2. inaugurāverātis 3. Person 3. inaugurāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. inaugurem 2. Person 2. inaugurēs 3. Person 3. inauguret | 1. Person 1. inaugurēmus 2. Person 2. inaugurētis 3. Person 3. inaugurent |
| Imperfekt | 1. Person 1. inaugurārem 2. Person 2. inaugurārēs 3. Person 3. inaugurāret | 1. Person 1. inaugurārēmus 2. Person 2. inaugurārētis 3. Person 3. inaugurārent |
| Perfekt | 1. Person 1. inaugurāverim 2. Person 2. inaugurāveris 3. Person 3. inaugurāverit | 1. Person 1. inaugurāverimus 2. Person 2. inaugurāveritis 3. Person 3. inaugurāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. inaugurāvissem 2. Person 2. inaugurāvissēs 3. Person 3. inaugurāvisset | 1. Person 1. inaugurāvissēmus 2. Person 2. inaugurāvissētis 3. Person 3. inaugurāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | inaugurā! | inaugurāte! |
| Futur | 2. Person 2. inaugurāto! 3. Person 3. inaugurāto! | 2. Person 2. inaugurātōte! 3. Person 3. inauguranto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | inaugurāre |
| Perfekt | inaugurāvisse |
| Futur | inaugurātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | inaugurāns, inaugurantis |
| Futur | inaugurātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | inaugurandī |
|---|---|
| Dativ | inaugurandō |
| Akkusativ | ad inaugurandum |
| Ablativ | inaugurandō |
Supinum
| inaugurātum |