exstinguere
<stinguō, stīnxī, stīnctum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- auslöschen, löschen (incendium aquā den Brand mit Wasser)ex-stinguereex-stinguere
- erlöschenex-stinguere im Passivex-stinguere im Passiv
- sitim exstinguereden Durst löschensitim exstinguere
- ex-stinguere (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)
- ex-stinguere im Passiv (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)
- vernichten, unterdrücken (invidiam die Missgunst)ex-stinguereex-stinguere
- zugrunde gehen, untergehenex-stinguere im Passivex-stinguere im Passiv
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exstinguō 2. Person 2. exstinguis 3. Person 3. exstinguit | 1. Person 1. exstinguimus 2. Person 2. exstinguitis 3. Person 3. exstinguunt |
| Futur | 1. Person 1. exstinguam 2. Person 2. exstingues 3. Person 3. exstinguet | 1. Person 1. exstinguemus 2. Person 2. exstinguetis 3. Person 3. exstinguent |
| Imperfekt | 1. Person 1. exstinguebam 2. Person 2. exstinguebās 3. Person 3. exstinguebat | 1. Person 1. exstinguebāmus 2. Person 2. exstinguebātis 3. Person 3. exstinguebant |
| Perfekt | 1. Person 1. exstīnxī 2. Person 2. exstīnxisti 3. Person 3. exstīnxit | 1. Person 1. exstīnximus 2. Person 2. exstīnxistis 3. Person 3. exstīnxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. exstīnxerō 2. Person 2. exstīnxeris 3. Person 3. exstīnxerit | 1. Person 1. exstīnxerimus 2. Person 2. exstīnxeritis 3. Person 3. exstīnxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exstīnxeram 2. Person 2. exstīnxerās 3. Person 3. exstīnxerat | 1. Person 1. exstīnxerāmus 2. Person 2. exstīnxerātis 3. Person 3. exstīnxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exstinguam 2. Person 2. exstinguās 3. Person 3. exstinguat | 1. Person 1. exstinguāmus 2. Person 2. exstinguātis 3. Person 3. exstinguant |
| Imperfekt | 1. Person 1. exstinguerem 2. Person 2. exstinguerēs 3. Person 3. exstingueret | 1. Person 1. exstinguerēmus 2. Person 2. exstinguerētis 3. Person 3. exstinguerent |
| Perfekt | 1. Person 1. exstīnxerim 2. Person 2. exstīnxeris 3. Person 3. exstīnxerit | 1. Person 1. exstīnxerimus 2. Person 2. exstīnxeritis 3. Person 3. exstīnxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exstīnxissem 2. Person 2. exstīnxissēs 3. Person 3. exstīnxisset | 1. Person 1. exstīnxissēmus 2. Person 2. exstīnxissētis 3. Person 3. exstīnxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | exstingue! | exstinguite! |
| Futur | 2. Person 2. exstinguito! 3. Person 3. exstinguito! | 2. Person 2. exstinguitōte! 3. Person 3. exstinguunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | exstinguere |
| Perfekt | exstīnxisse |
| Futur | exstīnctūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | exstinguens, exstinguentis |
| Futur | exstīnctūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | exstinguendī |
|---|---|
| Dativ | exstinguendō |
| Akkusativ | ad exstinguendum |
| Ablativ | exstinguendō |
Supinum
| exstīnctum |