exsaturare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- völlig befriedigen, stillen (aliquem/aliquid jemanden/etwas), (re durch etwas)ex-saturāre figurativ, in übertragenem Sinnfigex-saturāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exsaturō 2. Person 2. exsaturās 3. Person 3. exsaturat | 1. Person 1. exsaturāmus 2. Person 2. exsaturātis 3. Person 3. exsaturant |
| Futur | 1. Person 1. exsaturābō 2. Person 2. exsaturābis 3. Person 3. exsaturābit | 1. Person 1. exsaturābimus 2. Person 2. exsaturābitis 3. Person 3. exsaturābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. exsaturābam 2. Person 2. exsaturābās 3. Person 3. exsaturābat | 1. Person 1. exsaturābāmus 2. Person 2. exsaturābātis 3. Person 3. exsaturābant |
| Perfekt | 1. Person 1. exsaturāvī 2. Person 2. exsaturāvisti 3. Person 3. exsaturāvit | 1. Person 1. exsaturāvimus 2. Person 2. exsaturāvistis 3. Person 3. exsaturāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. exsaturāverō 2. Person 2. exsaturāveris 3. Person 3. exsaturāverit | 1. Person 1. exsaturāverimus 2. Person 2. exsaturāveritis 3. Person 3. exsaturāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exsaturāveram 2. Person 2. exsaturāverās 3. Person 3. exsaturāverat | 1. Person 1. exsaturāverāmus 2. Person 2. exsaturāverātis 3. Person 3. exsaturāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exsaturem 2. Person 2. exsaturēs 3. Person 3. exsaturet | 1. Person 1. exsaturēmus 2. Person 2. exsaturētis 3. Person 3. exsaturent |
| Imperfekt | 1. Person 1. exsaturārem 2. Person 2. exsaturārēs 3. Person 3. exsaturāret | 1. Person 1. exsaturārēmus 2. Person 2. exsaturārētis 3. Person 3. exsaturārent |
| Perfekt | 1. Person 1. exsaturāverim 2. Person 2. exsaturāveris 3. Person 3. exsaturāverit | 1. Person 1. exsaturāverimus 2. Person 2. exsaturāveritis 3. Person 3. exsaturāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exsaturāvissem 2. Person 2. exsaturāvissēs 3. Person 3. exsaturāvisset | 1. Person 1. exsaturāvissēmus 2. Person 2. exsaturāvissētis 3. Person 3. exsaturāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | exsaturā! | exsaturāte! |
| Futur | 2. Person 2. exsaturāto! 3. Person 3. exsaturāto! | 2. Person 2. exsaturātōte! 3. Person 3. exsaturanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | exsaturāre |
| Perfekt | exsaturāvisse |
| Futur | exsaturātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | exsaturāns, exsaturantis |
| Futur | exsaturātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | exsaturandī |
|---|---|
| Dativ | exsaturandō |
| Akkusativ | ad exsaturandum |
| Ablativ | exsaturandō |
Supinum
| exsaturātum |