exculcare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- festtreten, fest (ein)stampfenex-culcāreex-culcāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. exculcō 2. Person 2. exculcās 3. Person 3. exculcat | 1. Person 1. exculcāmus 2. Person 2. exculcātis 3. Person 3. exculcant |
Futur | 1. Person 1. exculcābō 2. Person 2. exculcābis 3. Person 3. exculcābit | 1. Person 1. exculcābimus 2. Person 2. exculcābitis 3. Person 3. exculcābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. exculcābam 2. Person 2. exculcābās 3. Person 3. exculcābat | 1. Person 1. exculcābāmus 2. Person 2. exculcābātis 3. Person 3. exculcābant |
Perfekt | 1. Person 1. exculcāvī 2. Person 2. exculcāvisti 3. Person 3. exculcāvit | 1. Person 1. exculcāvimus 2. Person 2. exculcāvistis 3. Person 3. exculcāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. exculcāverō 2. Person 2. exculcāveris 3. Person 3. exculcāverit | 1. Person 1. exculcāverimus 2. Person 2. exculcāveritis 3. Person 3. exculcāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. exculcāveram 2. Person 2. exculcāverās 3. Person 3. exculcāverat | 1. Person 1. exculcāverāmus 2. Person 2. exculcāverātis 3. Person 3. exculcāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. exculcem 2. Person 2. exculcēs 3. Person 3. exculcet | 1. Person 1. exculcēmus 2. Person 2. exculcētis 3. Person 3. exculcent |
Imperfekt | 1. Person 1. exculcārem 2. Person 2. exculcārēs 3. Person 3. exculcāret | 1. Person 1. exculcārēmus 2. Person 2. exculcārētis 3. Person 3. exculcārent |
Perfekt | 1. Person 1. exculcāverim 2. Person 2. exculcāveris 3. Person 3. exculcāverit | 1. Person 1. exculcāverimus 2. Person 2. exculcāveritis 3. Person 3. exculcāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. exculcāvissem 2. Person 2. exculcāvissēs 3. Person 3. exculcāvisset | 1. Person 1. exculcāvissēmus 2. Person 2. exculcāvissētis 3. Person 3. exculcāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | exculcā! | exculcāte! |
Futur | 2. Person 2. exculcāto! 3. Person 3. exculcāto! | 2. Person 2. exculcātōte! 3. Person 3. exculcanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | exculcāre |
Perfekt | exculcāvisse |
Futur | exculcātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | exculcāns, exculcantis |
Futur | exculcātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | exculcandī |
---|---|
Dativ | exculcandō |
Akkusativ | ad exculcandum |
Ablativ | exculcandō |
Supinum
exculcātum |