exconcinnare
<ō, āvī, ātum 1.>T. Maccius Plautus Plaut.Übersicht aller Übersetzungen
- hübsch herrichtenex-concinnāreex-concinnāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. exconcinnō 2. Person 2. exconcinnās 3. Person 3. exconcinnat | 1. Person 1. exconcinnāmus 2. Person 2. exconcinnātis 3. Person 3. exconcinnant |
Futur | 1. Person 1. exconcinnābō 2. Person 2. exconcinnābis 3. Person 3. exconcinnābit | 1. Person 1. exconcinnābimus 2. Person 2. exconcinnābitis 3. Person 3. exconcinnābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. exconcinnābam 2. Person 2. exconcinnābās 3. Person 3. exconcinnābat | 1. Person 1. exconcinnābāmus 2. Person 2. exconcinnābātis 3. Person 3. exconcinnābant |
Perfekt | 1. Person 1. exconcinnāvī 2. Person 2. exconcinnāvisti 3. Person 3. exconcinnāvit | 1. Person 1. exconcinnāvimus 2. Person 2. exconcinnāvistis 3. Person 3. exconcinnāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. exconcinnāverō 2. Person 2. exconcinnāveris 3. Person 3. exconcinnāverit | 1. Person 1. exconcinnāverimus 2. Person 2. exconcinnāveritis 3. Person 3. exconcinnāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. exconcinnāveram 2. Person 2. exconcinnāverās 3. Person 3. exconcinnāverat | 1. Person 1. exconcinnāverāmus 2. Person 2. exconcinnāverātis 3. Person 3. exconcinnāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. exconcinnem 2. Person 2. exconcinnēs 3. Person 3. exconcinnet | 1. Person 1. exconcinnēmus 2. Person 2. exconcinnētis 3. Person 3. exconcinnent |
Imperfekt | 1. Person 1. exconcinnārem 2. Person 2. exconcinnārēs 3. Person 3. exconcinnāret | 1. Person 1. exconcinnārēmus 2. Person 2. exconcinnārētis 3. Person 3. exconcinnārent |
Perfekt | 1. Person 1. exconcinnāverim 2. Person 2. exconcinnāveris 3. Person 3. exconcinnāverit | 1. Person 1. exconcinnāverimus 2. Person 2. exconcinnāveritis 3. Person 3. exconcinnāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. exconcinnāvissem 2. Person 2. exconcinnāvissēs 3. Person 3. exconcinnāvisset | 1. Person 1. exconcinnāvissēmus 2. Person 2. exconcinnāvissētis 3. Person 3. exconcinnāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | exconcinnā! | exconcinnāte! |
Futur | 2. Person 2. exconcinnāto! 3. Person 3. exconcinnāto! | 2. Person 2. exconcinnātōte! 3. Person 3. exconcinnanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | exconcinnāre |
Perfekt | exconcinnāvisse |
Futur | exconcinnātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | exconcinnāns, exconcinnantis |
Futur | exconcinnātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | exconcinnandī |
---|---|
Dativ | exconcinnandō |
Akkusativ | ad exconcinnandum |
Ablativ | exconcinnandō |
Supinum
exconcinnātum |