exconcinnare
<ō, āvī, ātum 1.>T. Maccius Plautus Plaut.Übersicht aller Übersetzungen
- hübsch herrichtenex-concinnāreex-concinnāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exconcinnō 2. Person 2. exconcinnās 3. Person 3. exconcinnat | 1. Person 1. exconcinnāmus 2. Person 2. exconcinnātis 3. Person 3. exconcinnant |
| Futur | 1. Person 1. exconcinnābō 2. Person 2. exconcinnābis 3. Person 3. exconcinnābit | 1. Person 1. exconcinnābimus 2. Person 2. exconcinnābitis 3. Person 3. exconcinnābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. exconcinnābam 2. Person 2. exconcinnābās 3. Person 3. exconcinnābat | 1. Person 1. exconcinnābāmus 2. Person 2. exconcinnābātis 3. Person 3. exconcinnābant |
| Perfekt | 1. Person 1. exconcinnāvī 2. Person 2. exconcinnāvisti 3. Person 3. exconcinnāvit | 1. Person 1. exconcinnāvimus 2. Person 2. exconcinnāvistis 3. Person 3. exconcinnāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. exconcinnāverō 2. Person 2. exconcinnāveris 3. Person 3. exconcinnāverit | 1. Person 1. exconcinnāverimus 2. Person 2. exconcinnāveritis 3. Person 3. exconcinnāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exconcinnāveram 2. Person 2. exconcinnāverās 3. Person 3. exconcinnāverat | 1. Person 1. exconcinnāverāmus 2. Person 2. exconcinnāverātis 3. Person 3. exconcinnāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exconcinnem 2. Person 2. exconcinnēs 3. Person 3. exconcinnet | 1. Person 1. exconcinnēmus 2. Person 2. exconcinnētis 3. Person 3. exconcinnent |
| Imperfekt | 1. Person 1. exconcinnārem 2. Person 2. exconcinnārēs 3. Person 3. exconcinnāret | 1. Person 1. exconcinnārēmus 2. Person 2. exconcinnārētis 3. Person 3. exconcinnārent |
| Perfekt | 1. Person 1. exconcinnāverim 2. Person 2. exconcinnāveris 3. Person 3. exconcinnāverit | 1. Person 1. exconcinnāverimus 2. Person 2. exconcinnāveritis 3. Person 3. exconcinnāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exconcinnāvissem 2. Person 2. exconcinnāvissēs 3. Person 3. exconcinnāvisset | 1. Person 1. exconcinnāvissēmus 2. Person 2. exconcinnāvissētis 3. Person 3. exconcinnāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | exconcinnā! | exconcinnāte! |
| Futur | 2. Person 2. exconcinnāto! 3. Person 3. exconcinnāto! | 2. Person 2. exconcinnātōte! 3. Person 3. exconcinnanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | exconcinnāre |
| Perfekt | exconcinnāvisse |
| Futur | exconcinnātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | exconcinnāns, exconcinnantis |
| Futur | exconcinnātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | exconcinnandī |
|---|---|
| Dativ | exconcinnandō |
| Akkusativ | ad exconcinnandum |
| Ablativ | exconcinnandō |
Supinum
| exconcinnātum |