exauctorare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- verabschieden, entlassen (militem einen Soldaten)ex-auctōrāreex-auctōrāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exauctōrō 2. Person 2. exauctōrās 3. Person 3. exauctōrat | 1. Person 1. exauctōrāmus 2. Person 2. exauctōrātis 3. Person 3. exauctōrant |
| Futur | 1. Person 1. exauctōrābō 2. Person 2. exauctōrābis 3. Person 3. exauctōrābit | 1. Person 1. exauctōrābimus 2. Person 2. exauctōrābitis 3. Person 3. exauctōrābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. exauctōrābam 2. Person 2. exauctōrābās 3. Person 3. exauctōrābat | 1. Person 1. exauctōrābāmus 2. Person 2. exauctōrābātis 3. Person 3. exauctōrābant |
| Perfekt | 1. Person 1. exauctōrāvī 2. Person 2. exauctōrāvisti 3. Person 3. exauctōrāvit | 1. Person 1. exauctōrāvimus 2. Person 2. exauctōrāvistis 3. Person 3. exauctōrāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. exauctōrāverō 2. Person 2. exauctōrāveris 3. Person 3. exauctōrāverit | 1. Person 1. exauctōrāverimus 2. Person 2. exauctōrāveritis 3. Person 3. exauctōrāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exauctōrāveram 2. Person 2. exauctōrāverās 3. Person 3. exauctōrāverat | 1. Person 1. exauctōrāverāmus 2. Person 2. exauctōrāverātis 3. Person 3. exauctōrāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exauctōrem 2. Person 2. exauctōrēs 3. Person 3. exauctōret | 1. Person 1. exauctōrēmus 2. Person 2. exauctōrētis 3. Person 3. exauctōrent |
| Imperfekt | 1. Person 1. exauctōrārem 2. Person 2. exauctōrārēs 3. Person 3. exauctōrāret | 1. Person 1. exauctōrārēmus 2. Person 2. exauctōrārētis 3. Person 3. exauctōrārent |
| Perfekt | 1. Person 1. exauctōrāverim 2. Person 2. exauctōrāveris 3. Person 3. exauctōrāverit | 1. Person 1. exauctōrāverimus 2. Person 2. exauctōrāveritis 3. Person 3. exauctōrāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exauctōrāvissem 2. Person 2. exauctōrāvissēs 3. Person 3. exauctōrāvisset | 1. Person 1. exauctōrāvissēmus 2. Person 2. exauctōrāvissētis 3. Person 3. exauctōrāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | exauctōrā! | exauctōrāte! |
| Futur | 2. Person 2. exauctōrāto! 3. Person 3. exauctōrāto! | 2. Person 2. exauctōrātōte! 3. Person 3. exauctōranto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | exauctōrāre |
| Perfekt | exauctōrāvisse |
| Futur | exauctōrātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | exauctōrāns, exauctōrantis |
| Futur | exauctōrātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | exauctōrandī |
|---|---|
| Dativ | exauctōrandō |
| Akkusativ | ad exauctōrandum |
| Ablativ | exauctōrandō |
Supinum
| exauctōrātum |