exarmare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- entwaffnenex-armāre (nachklassischnachkl.)ex-armāre (nachklassischnachkl.)
- navem exarmareein Schiff abtakelnnavem exarmare
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exarmō 2. Person 2. exarmās 3. Person 3. exarmat | 1. Person 1. exarmāmus 2. Person 2. exarmātis 3. Person 3. exarmant |
| Futur | 1. Person 1. exarmābō 2. Person 2. exarmābis 3. Person 3. exarmābit | 1. Person 1. exarmābimus 2. Person 2. exarmābitis 3. Person 3. exarmābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. exarmābam 2. Person 2. exarmābās 3. Person 3. exarmābat | 1. Person 1. exarmābāmus 2. Person 2. exarmābātis 3. Person 3. exarmābant |
| Perfekt | 1. Person 1. exarmāvī 2. Person 2. exarmāvisti 3. Person 3. exarmāvit | 1. Person 1. exarmāvimus 2. Person 2. exarmāvistis 3. Person 3. exarmāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. exarmāverō 2. Person 2. exarmāveris 3. Person 3. exarmāverit | 1. Person 1. exarmāverimus 2. Person 2. exarmāveritis 3. Person 3. exarmāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exarmāveram 2. Person 2. exarmāverās 3. Person 3. exarmāverat | 1. Person 1. exarmāverāmus 2. Person 2. exarmāverātis 3. Person 3. exarmāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exarmem 2. Person 2. exarmēs 3. Person 3. exarmet | 1. Person 1. exarmēmus 2. Person 2. exarmētis 3. Person 3. exarment |
| Imperfekt | 1. Person 1. exarmārem 2. Person 2. exarmārēs 3. Person 3. exarmāret | 1. Person 1. exarmārēmus 2. Person 2. exarmārētis 3. Person 3. exarmārent |
| Perfekt | 1. Person 1. exarmāverim 2. Person 2. exarmāveris 3. Person 3. exarmāverit | 1. Person 1. exarmāverimus 2. Person 2. exarmāveritis 3. Person 3. exarmāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exarmāvissem 2. Person 2. exarmāvissēs 3. Person 3. exarmāvisset | 1. Person 1. exarmāvissēmus 2. Person 2. exarmāvissētis 3. Person 3. exarmāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | exarmā! | exarmāte! |
| Futur | 2. Person 2. exarmāto! 3. Person 3. exarmāto! | 2. Person 2. exarmātōte! 3. Person 3. exarmanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | exarmāre |
| Perfekt | exarmāvisse |
| Futur | exarmātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | exarmāns, exarmantis |
| Futur | exarmātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | exarmandī |
|---|---|
| Dativ | exarmandō |
| Akkusativ | ad exarmandum |
| Ablativ | exarmandō |
Supinum
| exarmātum |