exanimare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- luftleer machen (folles Bälle)ex-animāre poetischpoetex-animāre poetischpoet
- servum verberibus exanimareeinen Sklaven zu Tode prügelnservum verberibus exanimare
- erschrecken, entmutigenex-animāre figurativ, in übertragenem Sinnfigex-animāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exanimō 2. Person 2. exanimās 3. Person 3. exanimat | 1. Person 1. exanimāmus 2. Person 2. exanimātis 3. Person 3. exanimant |
| Futur | 1. Person 1. exanimābō 2. Person 2. exanimābis 3. Person 3. exanimābit | 1. Person 1. exanimābimus 2. Person 2. exanimābitis 3. Person 3. exanimābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. exanimābam 2. Person 2. exanimābās 3. Person 3. exanimābat | 1. Person 1. exanimābāmus 2. Person 2. exanimābātis 3. Person 3. exanimābant |
| Perfekt | 1. Person 1. exanimāvī 2. Person 2. exanimāvisti 3. Person 3. exanimāvit | 1. Person 1. exanimāvimus 2. Person 2. exanimāvistis 3. Person 3. exanimāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. exanimāverō 2. Person 2. exanimāveris 3. Person 3. exanimāverit | 1. Person 1. exanimāverimus 2. Person 2. exanimāveritis 3. Person 3. exanimāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exanimāveram 2. Person 2. exanimāverās 3. Person 3. exanimāverat | 1. Person 1. exanimāverāmus 2. Person 2. exanimāverātis 3. Person 3. exanimāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exanimem 2. Person 2. exanimēs 3. Person 3. exanimet | 1. Person 1. exanimēmus 2. Person 2. exanimētis 3. Person 3. exaniment |
| Imperfekt | 1. Person 1. exanimārem 2. Person 2. exanimārēs 3. Person 3. exanimāret | 1. Person 1. exanimārēmus 2. Person 2. exanimārētis 3. Person 3. exanimārent |
| Perfekt | 1. Person 1. exanimāverim 2. Person 2. exanimāveris 3. Person 3. exanimāverit | 1. Person 1. exanimāverimus 2. Person 2. exanimāveritis 3. Person 3. exanimāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exanimāvissem 2. Person 2. exanimāvissēs 3. Person 3. exanimāvisset | 1. Person 1. exanimāvissēmus 2. Person 2. exanimāvissētis 3. Person 3. exanimāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | exanimā! | exanimāte! |
| Futur | 2. Person 2. exanimāto! 3. Person 3. exanimāto! | 2. Person 2. exanimātōte! 3. Person 3. exanimanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | exanimāre |
| Perfekt | exanimāvisse |
| Futur | exanimātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | exanimāns, exanimantis |
| Futur | exanimātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | exanimandī |
|---|---|
| Dativ | exanimandō |
| Akkusativ | ad exanimandum |
| Ablativ | exanimandō |
Supinum
| exanimātum |