exacerbare
<ō, āvī, ātum 1.> (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- erbittern, erzürnen (aliquem/alicuius animum re jemanden durch etwas), (aliquem in aliquem jemanden gegen jemanden)ex-acerbāreex-acerbāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exacerbō 2. Person 2. exacerbās 3. Person 3. exacerbat | 1. Person 1. exacerbāmus 2. Person 2. exacerbātis 3. Person 3. exacerbant |
| Futur | 1. Person 1. exacerbābō 2. Person 2. exacerbābis 3. Person 3. exacerbābit | 1. Person 1. exacerbābimus 2. Person 2. exacerbābitis 3. Person 3. exacerbābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. exacerbābam 2. Person 2. exacerbābās 3. Person 3. exacerbābat | 1. Person 1. exacerbābāmus 2. Person 2. exacerbābātis 3. Person 3. exacerbābant |
| Perfekt | 1. Person 1. exacerbāvī 2. Person 2. exacerbāvisti 3. Person 3. exacerbāvit | 1. Person 1. exacerbāvimus 2. Person 2. exacerbāvistis 3. Person 3. exacerbāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. exacerbāverō 2. Person 2. exacerbāveris 3. Person 3. exacerbāverit | 1. Person 1. exacerbāverimus 2. Person 2. exacerbāveritis 3. Person 3. exacerbāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exacerbāveram 2. Person 2. exacerbāverās 3. Person 3. exacerbāverat | 1. Person 1. exacerbāverāmus 2. Person 2. exacerbāverātis 3. Person 3. exacerbāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exacerbem 2. Person 2. exacerbēs 3. Person 3. exacerbet | 1. Person 1. exacerbēmus 2. Person 2. exacerbētis 3. Person 3. exacerbent |
| Imperfekt | 1. Person 1. exacerbārem 2. Person 2. exacerbārēs 3. Person 3. exacerbāret | 1. Person 1. exacerbārēmus 2. Person 2. exacerbārētis 3. Person 3. exacerbārent |
| Perfekt | 1. Person 1. exacerbāverim 2. Person 2. exacerbāveris 3. Person 3. exacerbāverit | 1. Person 1. exacerbāverimus 2. Person 2. exacerbāveritis 3. Person 3. exacerbāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exacerbāvissem 2. Person 2. exacerbāvissēs 3. Person 3. exacerbāvisset | 1. Person 1. exacerbāvissēmus 2. Person 2. exacerbāvissētis 3. Person 3. exacerbāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | exacerbā! | exacerbāte! |
| Futur | 2. Person 2. exacerbāto! 3. Person 3. exacerbāto! | 2. Person 2. exacerbātōte! 3. Person 3. exacerbanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | exacerbāre |
| Perfekt | exacerbāvisse |
| Futur | exacerbātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | exacerbāns, exacerbantis |
| Futur | exacerbātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | exacerbandī |
|---|---|
| Dativ | exacerbandō |
| Akkusativ | ad exacerbandum |
| Ablativ | exacerbandō |
Supinum
| exacerbātum |