eruere
<ruō, ruī, rutum (ru(i)tūrus) 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- ausgraben, herausscharren (aurum terrā Gold aus der Erde)ē-ruereē-ruere
- aufgraben, aufwühlenē-ruere (nachklassischnachkl.)ē-ruere (nachklassischnachkl.)
- aquam remis eruereWasser mit den Rudern aufwühlenaquam remis eruere
- aufstöbernē-ruereē-ruere
- ausfindig machen (aliquid re/ex re etwas aus etwas, +indirekt indir Fragesatz)ē-ruere figurativ, in übertragenem Sinnfigē-ruere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- memoriam rei ex annalium vetustate erueredie Erinnerung an etwas aus alten Jahrbüchern aufstöbernmemoriam rei ex annalium vetustate eruere
- ausreißen, entwurzelnē-ruere (nachklassischnachkl.) poetischpoetē-ruere (nachklassischnachkl.) poetischpoet
- alicui oculos eruerejemandem die Augen herausreißenalicui oculos eruere
- herausreißen (aliquem re jemanden aus etwas)ē-ruereē-ruere
- von Grund auf zerstören, beseitigenē-ruere (nachklassischnachkl.) poetischpoetē-ruere (nachklassischnachkl.) poetischpoet
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. ēruō 2. Person 2. ēruis 3. Person 3. ēruit | 1. Person 1. ēruimus 2. Person 2. ēruitis 3. Person 3. ēruunt |
Futur | 1. Person 1. ēruam 2. Person 2. ērues 3. Person 3. ēruet | 1. Person 1. ēruemus 2. Person 2. ēruetis 3. Person 3. ēruent |
Imperfekt | 1. Person 1. ēruebam 2. Person 2. ēruebās 3. Person 3. ēruebat | 1. Person 1. ēruebāmus 2. Person 2. ēruebātis 3. Person 3. ēruebant |
Perfekt | 1. Person 1. ēruī 2. Person 2. ēruisti 3. Person 3. ēruit | 1. Person 1. ēruimus 2. Person 2. ēruistis 3. Person 3. ēruērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. ēruerō 2. Person 2. ērueris 3. Person 3. ēruerit | 1. Person 1. ēruerimus 2. Person 2. ērueritis 3. Person 3. ēruerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. ērueram 2. Person 2. ēruerās 3. Person 3. ēruerat | 1. Person 1. ēruerāmus 2. Person 2. ēruerātis 3. Person 3. ēruerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. ēruam 2. Person 2. ēruās 3. Person 3. ēruat | 1. Person 1. ēruāmus 2. Person 2. ēruātis 3. Person 3. ēruant |
Imperfekt | 1. Person 1. ēruerem 2. Person 2. ēruerēs 3. Person 3. ērueret | 1. Person 1. ēruerēmus 2. Person 2. ēruerētis 3. Person 3. ēruerent |
Perfekt | 1. Person 1. ēruerim 2. Person 2. ērueris 3. Person 3. ēruerit | 1. Person 1. ēruerimus 2. Person 2. ērueritis 3. Person 3. ēruerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. ēruissem 2. Person 2. ēruissēs 3. Person 3. ēruisset | 1. Person 1. ēruissēmus 2. Person 2. ēruissētis 3. Person 3. ēruissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | ērue! | ēruite! |
Futur | 2. Person 2. ēruito! 3. Person 3. ēruito! | 2. Person 2. ēruitōte! 3. Person 3. ēruunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | ēruere |
Perfekt | ēruisse |
Futur | ēru(i)tūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | ēruens, ēruentis |
Futur | ēru(i)tūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | ēruendī |
---|---|
Dativ | ēruendō |
Akkusativ | ad ēruendum |
Ablativ | ēruendō |
Supinum
ērutum |