erubescere
intransitives Verb v/i <rubēscō, rubuī, - 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- rot werdenē-rubēscereē-rubēscere
- schamrot werden (re/in re über etwas)ē-rubēscere figurativ, in übertragenem Sinnfigē-rubēscere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. ērubēscō 2. Person 2. ērubēscis 3. Person 3. ērubēscit | 1. Person 1. ērubēscimus 2. Person 2. ērubēscitis 3. Person 3. ērubēscunt |
Futur | 1. Person 1. ērubēscam 2. Person 2. ērubēsces 3. Person 3. ērubēscet | 1. Person 1. ērubēscemus 2. Person 2. ērubēscetis 3. Person 3. ērubēscent |
Imperfekt | 1. Person 1. ērubēscebam 2. Person 2. ērubēscebās 3. Person 3. ērubēscebat | 1. Person 1. ērubēscebāmus 2. Person 2. ērubēscebātis 3. Person 3. ērubēscebant |
Perfekt | 1. Person 1. ērubuī 2. Person 2. ērubuisti 3. Person 3. ērubuit | 1. Person 1. ērubuimus 2. Person 2. ērubuistis 3. Person 3. ērubuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. ērubuerō 2. Person 2. ērubueris 3. Person 3. ērubuerit | 1. Person 1. ērubuerimus 2. Person 2. ērubueritis 3. Person 3. ērubuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. ērubueram 2. Person 2. ērubuerās 3. Person 3. ērubuerat | 1. Person 1. ērubuerāmus 2. Person 2. ērubuerātis 3. Person 3. ērubuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. ērubēscam 2. Person 2. ērubēscās 3. Person 3. ērubēscat | 1. Person 1. ērubēscāmus 2. Person 2. ērubēscātis 3. Person 3. ērubēscant |
Imperfekt | 1. Person 1. ērubēscerem 2. Person 2. ērubēscerēs 3. Person 3. ērubēsceret | 1. Person 1. ērubēscerēmus 2. Person 2. ērubēscerētis 3. Person 3. ērubēscerent |
Perfekt | 1. Person 1. ērubuerim 2. Person 2. ērubueris 3. Person 3. ērubuerit | 1. Person 1. ērubuerimus 2. Person 2. ērubueritis 3. Person 3. ērubuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. ērubuissem 2. Person 2. ērubuissēs 3. Person 3. ērubuisset | 1. Person 1. ērubuissēmus 2. Person 2. ērubuissētis 3. Person 3. ērubuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | ērubēsce! | ērubēscite! |
Futur | 2. Person 2. ērubēscito! 3. Person 3. ērubēscito! | 2. Person 2. ērubēscitōte! 3. Person 3. ērubēscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | ērubēscere |
Perfekt | ērubuisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | ērubēscens, ērubēscentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | ērubēscendī |
---|---|
Dativ | ērubēscendō |
Akkusativ | ad ērubēscendum |
Ablativ | ērubēscendō |
Supinum
- |
erubescere
transitives Verb v/t <rubēscō, rubuī, - 3.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. ērubēscō 2. Person 2. ērubēscis 3. Person 3. ērubēscit | 1. Person 1. ērubēscimus 2. Person 2. ērubēscitis 3. Person 3. ērubēscunt |
Futur | 1. Person 1. ērubēscam 2. Person 2. ērubēsces 3. Person 3. ērubēscet | 1. Person 1. ērubēscemus 2. Person 2. ērubēscetis 3. Person 3. ērubēscent |
Imperfekt | 1. Person 1. ērubēscebam 2. Person 2. ērubēscebās 3. Person 3. ērubēscebat | 1. Person 1. ērubēscebāmus 2. Person 2. ērubēscebātis 3. Person 3. ērubēscebant |
Perfekt | 1. Person 1. ērubuī 2. Person 2. ērubuisti 3. Person 3. ērubuit | 1. Person 1. ērubuimus 2. Person 2. ērubuistis 3. Person 3. ērubuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. ērubuerō 2. Person 2. ērubueris 3. Person 3. ērubuerit | 1. Person 1. ērubuerimus 2. Person 2. ērubueritis 3. Person 3. ērubuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. ērubueram 2. Person 2. ērubuerās 3. Person 3. ērubuerat | 1. Person 1. ērubuerāmus 2. Person 2. ērubuerātis 3. Person 3. ērubuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. ērubēscam 2. Person 2. ērubēscās 3. Person 3. ērubēscat | 1. Person 1. ērubēscāmus 2. Person 2. ērubēscātis 3. Person 3. ērubēscant |
Imperfekt | 1. Person 1. ērubēscerem 2. Person 2. ērubēscerēs 3. Person 3. ērubēsceret | 1. Person 1. ērubēscerēmus 2. Person 2. ērubēscerētis 3. Person 3. ērubēscerent |
Perfekt | 1. Person 1. ērubuerim 2. Person 2. ērubueris 3. Person 3. ērubuerit | 1. Person 1. ērubuerimus 2. Person 2. ērubueritis 3. Person 3. ērubuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. ērubuissem 2. Person 2. ērubuissēs 3. Person 3. ērubuisset | 1. Person 1. ērubuissēmus 2. Person 2. ērubuissētis 3. Person 3. ērubuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | ērubēsce! | ērubēscite! |
Futur | 2. Person 2. ērubēscito! 3. Person 3. ērubēscito! | 2. Person 2. ērubēscitōte! 3. Person 3. ērubēscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | ērubēscere |
Perfekt | ērubuisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | ērubēscens, ērubēscentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | ērubēscendī |
---|---|
Dativ | ērubēscendō |
Akkusativ | ad ērubēscendum |
Ablativ | ērubēscendō |
Supinum
- |