errare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- umherirren, umherschweifenerrāreerrāre
- sich überall verbreitenerrāre figurativ, in übertragenem Sinnfigerrāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- sich verirrenerrāreerrāre
- sich irrenerrāre figurativ, in übertragenem Sinnfigerrāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- sich verfehlen (re/in re in etwas, +Neutrum n einesPronomen pron)errāre figurativ, in übertragenem Sinnfigerrāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. errō 2. Person 2. errās 3. Person 3. errat | 1. Person 1. errāmus 2. Person 2. errātis 3. Person 3. errant |
| Futur | 1. Person 1. errābō 2. Person 2. errābis 3. Person 3. errābit | 1. Person 1. errābimus 2. Person 2. errābitis 3. Person 3. errābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. errābam 2. Person 2. errābās 3. Person 3. errābat | 1. Person 1. errābāmus 2. Person 2. errābātis 3. Person 3. errābant |
| Perfekt | 1. Person 1. errāvī 2. Person 2. errāvisti 3. Person 3. errāvit | 1. Person 1. errāvimus 2. Person 2. errāvistis 3. Person 3. errāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. errāverō 2. Person 2. errāveris 3. Person 3. errāverit | 1. Person 1. errāverimus 2. Person 2. errāveritis 3. Person 3. errāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. errāveram 2. Person 2. errāverās 3. Person 3. errāverat | 1. Person 1. errāverāmus 2. Person 2. errāverātis 3. Person 3. errāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. errem 2. Person 2. errēs 3. Person 3. erret | 1. Person 1. errēmus 2. Person 2. errētis 3. Person 3. errent |
| Imperfekt | 1. Person 1. errārem 2. Person 2. errārēs 3. Person 3. errāret | 1. Person 1. errārēmus 2. Person 2. errārētis 3. Person 3. errārent |
| Perfekt | 1. Person 1. errāverim 2. Person 2. errāveris 3. Person 3. errāverit | 1. Person 1. errāverimus 2. Person 2. errāveritis 3. Person 3. errāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. errāvissem 2. Person 2. errāvissēs 3. Person 3. errāvisset | 1. Person 1. errāvissēmus 2. Person 2. errāvissētis 3. Person 3. errāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | errā! | errāte! |
| Futur | 2. Person 2. errāto! 3. Person 3. errāto! | 2. Person 2. errātōte! 3. Person 3. erranto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | errāre |
| Perfekt | errāvisse |
| Futur | errātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | errāns, errantis |
| Futur | errātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | errandī |
|---|---|
| Dativ | errandō |
| Akkusativ | ad errandum |
| Ablativ | errandō |
Supinum
| errātum |
errare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.> poetischpoetÜbersicht aller Übersetzungen
- irrend durchstreifen (litora die Küstenregion)errāreerrāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. errō 2. Person 2. errās 3. Person 3. errat | 1. Person 1. errāmus 2. Person 2. errātis 3. Person 3. errant |
| Futur | 1. Person 1. errābō 2. Person 2. errābis 3. Person 3. errābit | 1. Person 1. errābimus 2. Person 2. errābitis 3. Person 3. errābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. errābam 2. Person 2. errābās 3. Person 3. errābat | 1. Person 1. errābāmus 2. Person 2. errābātis 3. Person 3. errābant |
| Perfekt | 1. Person 1. errāvī 2. Person 2. errāvisti 3. Person 3. errāvit | 1. Person 1. errāvimus 2. Person 2. errāvistis 3. Person 3. errāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. errāverō 2. Person 2. errāveris 3. Person 3. errāverit | 1. Person 1. errāverimus 2. Person 2. errāveritis 3. Person 3. errāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. errāveram 2. Person 2. errāverās 3. Person 3. errāverat | 1. Person 1. errāverāmus 2. Person 2. errāverātis 3. Person 3. errāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. errem 2. Person 2. errēs 3. Person 3. erret | 1. Person 1. errēmus 2. Person 2. errētis 3. Person 3. errent |
| Imperfekt | 1. Person 1. errārem 2. Person 2. errārēs 3. Person 3. errāret | 1. Person 1. errārēmus 2. Person 2. errārētis 3. Person 3. errārent |
| Perfekt | 1. Person 1. errāverim 2. Person 2. errāveris 3. Person 3. errāverit | 1. Person 1. errāverimus 2. Person 2. errāveritis 3. Person 3. errāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. errāvissem 2. Person 2. errāvissēs 3. Person 3. errāvisset | 1. Person 1. errāvissēmus 2. Person 2. errāvissētis 3. Person 3. errāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | errā! | errāte! |
| Futur | 2. Person 2. errāto! 3. Person 3. errāto! | 2. Person 2. errātōte! 3. Person 3. erranto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | errāre |
| Perfekt | errāvisse |
| Futur | errātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | errāns, errantis |
| Futur | errātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | errandī |
|---|---|
| Dativ | errandō |
| Akkusativ | ad errandum |
| Ablativ | errandō |
Supinum
| errātum |