effutuere
<futuō, futuī, futūtum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- durch Unzucht verschwendenef-futuereef-futuere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. effutuō 2. Person 2. effutuis 3. Person 3. effutuit | 1. Person 1. effutuimus 2. Person 2. effutuitis 3. Person 3. effutuunt |
Futur | 1. Person 1. effutuam 2. Person 2. effutues 3. Person 3. effutuet | 1. Person 1. effutuemus 2. Person 2. effutuetis 3. Person 3. effutuent |
Imperfekt | 1. Person 1. effutuebam 2. Person 2. effutuebās 3. Person 3. effutuebat | 1. Person 1. effutuebāmus 2. Person 2. effutuebātis 3. Person 3. effutuebant |
Perfekt | 1. Person 1. effutuī 2. Person 2. effutuisti 3. Person 3. effutuit | 1. Person 1. effutuimus 2. Person 2. effutuistis 3. Person 3. effutuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. effutuerō 2. Person 2. effutueris 3. Person 3. effutuerit | 1. Person 1. effutuerimus 2. Person 2. effutueritis 3. Person 3. effutuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. effutueram 2. Person 2. effutuerās 3. Person 3. effutuerat | 1. Person 1. effutuerāmus 2. Person 2. effutuerātis 3. Person 3. effutuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. effutuam 2. Person 2. effutuās 3. Person 3. effutuat | 1. Person 1. effutuāmus 2. Person 2. effutuātis 3. Person 3. effutuant |
Imperfekt | 1. Person 1. effutuerem 2. Person 2. effutuerēs 3. Person 3. effutueret | 1. Person 1. effutuerēmus 2. Person 2. effutuerētis 3. Person 3. effutuerent |
Perfekt | 1. Person 1. effutuerim 2. Person 2. effutueris 3. Person 3. effutuerit | 1. Person 1. effutuerimus 2. Person 2. effutueritis 3. Person 3. effutuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. effutuissem 2. Person 2. effutuissēs 3. Person 3. effutuisset | 1. Person 1. effutuissēmus 2. Person 2. effutuissētis 3. Person 3. effutuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | effutue! | effutuite! |
Futur | 2. Person 2. effutuito! 3. Person 3. effutuito! | 2. Person 2. effutuitōte! 3. Person 3. effutuunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | effutuere |
Perfekt | effutuisse |
Futur | effutūtūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | effutuens, effutuentis |
Futur | effutūtūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | effutuendī |
---|---|
Dativ | effutuendō |
Akkusativ | ad effutuendum |
Ablativ | effutuendō |
Supinum
effutūtum |