effugere
intransitives Verb v/i <fugiō, fūgī, fugitūrus 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- entfliehen, entkommen (ex aliquo aus etwas), (ex vinculis aus dem Gefängnis)ef-fugereef-fugere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. effugiō 2. Person 2. effugis 3. Person 3. effugit | 1. Person 1. effugimus 2. Person 2. effugitis 3. Person 3. effugiunt |
| Futur | 1. Person 1. effugiam 2. Person 2. effugiēs 3. Person 3. effugiet | 1. Person 1. effugiēmus 2. Person 2. effugiētis 3. Person 3. effugient |
| Imperfekt | 1. Person 1. effugiēbam 2. Person 2. effugiēbās 3. Person 3. effugiēbat | 1. Person 1. effugiēbāmus 2. Person 2. effugiēbātis 3. Person 3. effugiēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. effūgī 2. Person 2. effūgīsti 3. Person 3. effūgit | 1. Person 1. effūgimus 2. Person 2. effūgīstis 3. Person 3. effūgērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. effūgerō 2. Person 2. effūgeris 3. Person 3. effūgerit | 1. Person 1. effūgerimus 2. Person 2. effūgeritis 3. Person 3. effūgerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. effūgeram 2. Person 2. effūgerās 3. Person 3. effūgerat | 1. Person 1. effūgerāmus 2. Person 2. effūgerātis 3. Person 3. effūgerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. effugiam 2. Person 2. effugiās 3. Person 3. effugiat | 1. Person 1. effugiāmus 2. Person 2. effugiātis 3. Person 3. effugiant |
| Imperfekt | 1. Person 1. effugerem 2. Person 2. effugerēs 3. Person 3. effugeret | 1. Person 1. effugerēmus 2. Person 2. effugerētis 3. Person 3. effugerent |
| Perfekt | 1. Person 1. effūgerim 2. Person 2. effūgeris 3. Person 3. effūgerit | 1. Person 1. effūgerimus 2. Person 2. effūgeritis 3. Person 3. effūgerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. effūgīssem 2. Person 2. effūgīssēs 3. Person 3. effūgīsset | 1. Person 1. effūgissēmus 2. Person 2. effūgissētis 3. Person 3. effūgīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | effuge! | effugite! |
| Futur | 2. Person 2. effugito! 3. Person 3. effugito! | 2. Person 2. effugitōte! 3. Person 3. effugiūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | effugere |
| Perfekt | effūgīsse |
| Futur | effugitūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | effugiēns, effugiēntis |
| Futur | effugitūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | effugiēndī |
|---|---|
| Dativ | effugiēndō |
| Akkusativ | ad effugiēndum |
| Ablativ | effugiēndō |
Supinum
| - |
effugere
transitives Verb v/t <fugiō, fūgī, fugitūrus 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- fliehen (aliquid vor etwas)ef-fugereef-fugere
- vermeiden (aliquid etwas), (ne/quin dass)ef-fugereef-fugere
- insidias effugereNachstellungen entflieheninsidias effugere
- equitatum Caesaris effugere
- me effugitunpersönlich unperses entgeht mir, ich beachte nichtme effugitunpersönlich unpers
- Beispiele ausblendenBeispiele anzeigen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. effugiō 2. Person 2. effugis 3. Person 3. effugit | 1. Person 1. effugimus 2. Person 2. effugitis 3. Person 3. effugiunt |
| Futur | 1. Person 1. effugiam 2. Person 2. effugiēs 3. Person 3. effugiet | 1. Person 1. effugiēmus 2. Person 2. effugiētis 3. Person 3. effugient |
| Imperfekt | 1. Person 1. effugiēbam 2. Person 2. effugiēbās 3. Person 3. effugiēbat | 1. Person 1. effugiēbāmus 2. Person 2. effugiēbātis 3. Person 3. effugiēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. effūgī 2. Person 2. effūgīsti 3. Person 3. effūgit | 1. Person 1. effūgimus 2. Person 2. effūgīstis 3. Person 3. effūgērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. effūgerō 2. Person 2. effūgeris 3. Person 3. effūgerit | 1. Person 1. effūgerimus 2. Person 2. effūgeritis 3. Person 3. effūgerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. effūgeram 2. Person 2. effūgerās 3. Person 3. effūgerat | 1. Person 1. effūgerāmus 2. Person 2. effūgerātis 3. Person 3. effūgerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. effugiam 2. Person 2. effugiās 3. Person 3. effugiat | 1. Person 1. effugiāmus 2. Person 2. effugiātis 3. Person 3. effugiant |
| Imperfekt | 1. Person 1. effugerem 2. Person 2. effugerēs 3. Person 3. effugeret | 1. Person 1. effugerēmus 2. Person 2. effugerētis 3. Person 3. effugerent |
| Perfekt | 1. Person 1. effūgerim 2. Person 2. effūgeris 3. Person 3. effūgerit | 1. Person 1. effūgerimus 2. Person 2. effūgeritis 3. Person 3. effūgerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. effūgīssem 2. Person 2. effūgīssēs 3. Person 3. effūgīsset | 1. Person 1. effūgissēmus 2. Person 2. effūgissētis 3. Person 3. effūgīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | effuge! | effugite! |
| Futur | 2. Person 2. effugito! 3. Person 3. effugito! | 2. Person 2. effugitōte! 3. Person 3. effugiūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | effugere |
| Perfekt | effūgīsse |
| Futur | effugitūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | effugiēns, effugiēntis |
| Futur | effugitūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | effugiēndī |
|---|---|
| Dativ | effugiēndō |
| Akkusativ | ad effugiēndum |
| Ablativ | effugiēndō |
Supinum
| - |