disrumpere
<rumpō, rūpī, ruptum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- dis-rumpere → siehe „dī-rumpere“dis-rumpere → siehe „dī-rumpere“
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. disrumpō 2. Person 2. disrumpis 3. Person 3. disrumpit | 1. Person 1. disrumpimus 2. Person 2. disrumpitis 3. Person 3. disrumpunt |
Futur | 1. Person 1. disrumpam 2. Person 2. disrumpes 3. Person 3. disrumpet | 1. Person 1. disrumpemus 2. Person 2. disrumpetis 3. Person 3. disrumpent |
Imperfekt | 1. Person 1. disrumpebam 2. Person 2. disrumpebās 3. Person 3. disrumpebat | 1. Person 1. disrumpebāmus 2. Person 2. disrumpebātis 3. Person 3. disrumpebant |
Perfekt | 1. Person 1. disrūpī 2. Person 2. disrūpisti 3. Person 3. disrūpit | 1. Person 1. disrūpimus 2. Person 2. disrūpistis 3. Person 3. disrūpērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. disrūperō 2. Person 2. disrūperis 3. Person 3. disrūperit | 1. Person 1. disrūperimus 2. Person 2. disrūperitis 3. Person 3. disrūperint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. disrūperam 2. Person 2. disrūperās 3. Person 3. disrūperat | 1. Person 1. disrūperāmus 2. Person 2. disrūperātis 3. Person 3. disrūperant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. disrumpam 2. Person 2. disrumpās 3. Person 3. disrumpat | 1. Person 1. disrumpāmus 2. Person 2. disrumpātis 3. Person 3. disrumpant |
Imperfekt | 1. Person 1. disrumperem 2. Person 2. disrumperēs 3. Person 3. disrumperet | 1. Person 1. disrumperēmus 2. Person 2. disrumperētis 3. Person 3. disrumperent |
Perfekt | 1. Person 1. disrūperim 2. Person 2. disrūperis 3. Person 3. disrūperit | 1. Person 1. disrūperimus 2. Person 2. disrūperitis 3. Person 3. disrūperint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. disrūpissem 2. Person 2. disrūpissēs 3. Person 3. disrūpisset | 1. Person 1. disrūpissēmus 2. Person 2. disrūpissētis 3. Person 3. disrūpissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | disrumpe! | disrumpite! |
Futur | 2. Person 2. disrumpito! 3. Person 3. disrumpito! | 2. Person 2. disrumpitōte! 3. Person 3. disrumpunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | disrumpere |
Perfekt | disrūpisse |
Futur | disruptūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | disrumpens, disrumpentis |
Futur | disruptūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | disrumpendī |
---|---|
Dativ | disrumpendō |
Akkusativ | ad disrumpendum |
Ablativ | disrumpendō |
Supinum
disruptum |