dispertire
<iō, iī/īvī, ītum 4.> dis-pertīrī <ior, dis-pertiri, - 4.> ||dis-, partire||Übersicht aller Übersetzungen
- zuteilen (alicui aliquid jemandem etwas)dis-pertīredis-pertīre
- auseinandergehendis-pertīre T. Maccius PlautusPlaut. im Passivdis-pertīre T. Maccius PlautusPlaut. im Passiv
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dispertīō 2. Person 2. dispertīs 3. Person 3. dispertīt | 1. Person 1. dispertīmus 2. Person 2. dispertītis 3. Person 3. dispertīunt |
Futur | 1. Person 1. dispertīam 2. Person 2. dispertīes 3. Person 3. dispertīet | 1. Person 1. dispertīemus 2. Person 2. dispertīetis 3. Person 3. dispertīent |
Imperfekt | 1. Person 1. dispertīebam 2. Person 2. dispertīebās 3. Person 3. dispertīebat | 1. Person 1. dispertīebāmus 2. Person 2. dispertīebātis 3. Person 3. dispertīebant |
Perfekt | 1. Person 1. dispertīvī 2. Person 2. dispertīvisti 3. Person 3. dispertīvit | 1. Person 1. dispertīvimus 2. Person 2. dispertīvistis 3. Person 3. dispertīvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. dispertīverō 2. Person 2. dispertīveris 3. Person 3. dispertīverit | 1. Person 1. dispertīverimus 2. Person 2. dispertīveritis 3. Person 3. dispertīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dispertīveram 2. Person 2. dispertīverās 3. Person 3. dispertīverat | 1. Person 1. dispertīverāmus 2. Person 2. dispertīverātis 3. Person 3. dispertīverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dispertīam 2. Person 2. dispertīās 3. Person 3. dispertīat | 1. Person 1. dispertīāmus 2. Person 2. dispertīātis 3. Person 3. dispertīant |
Imperfekt | 1. Person 1. dispertīrem 2. Person 2. dispertīrēs 3. Person 3. dispertīret | 1. Person 1. dispertīrēmus 2. Person 2. dispertīrētis 3. Person 3. dispertīrent |
Perfekt | 1. Person 1. dispertīverim 2. Person 2. dispertīveris 3. Person 3. dispertīverit | 1. Person 1. dispertīverimus 2. Person 2. dispertīveritis 3. Person 3. dispertīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dispertīvissem 2. Person 2. dispertīvissēs 3. Person 3. dispertīvisset | 1. Person 1. dispertīvissēmus 2. Person 2. dispertīvissētis 3. Person 3. dispertīvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | dispertī! | dispertīte! |
Futur | 2. Person 2. dispertīto! 3. Person 3. dispertīto! | 2. Person 2. dispertītōte! 3. Person 3. dispertīunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | dispertīre |
Perfekt | dispertīvisse |
Futur | dispertītūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | dispertīens, dispertīentis |
Futur | dispertītūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | dispertīendī |
---|---|
Dativ | dispertīendō |
Akkusativ | ad dispertīendum |
Ablativ | dispertīendō |
Supinum
dispertītum |