discumbere
<cumbō, cubuī, cubitum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- sich niederlegendis-cumberedis-cumbere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. discumbō 2. Person 2. discumbis 3. Person 3. discumbit | 1. Person 1. discumbimus 2. Person 2. discumbitis 3. Person 3. discumbunt |
Futur | 1. Person 1. discumbam 2. Person 2. discumbes 3. Person 3. discumbet | 1. Person 1. discumbemus 2. Person 2. discumbetis 3. Person 3. discumbent |
Imperfekt | 1. Person 1. discumbebam 2. Person 2. discumbebās 3. Person 3. discumbebat | 1. Person 1. discumbebāmus 2. Person 2. discumbebātis 3. Person 3. discumbebant |
Perfekt | 1. Person 1. discubuī 2. Person 2. discubuisti 3. Person 3. discubuit | 1. Person 1. discubuimus 2. Person 2. discubuistis 3. Person 3. discubuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. discubuerō 2. Person 2. discubueris 3. Person 3. discubuerit | 1. Person 1. discubuerimus 2. Person 2. discubueritis 3. Person 3. discubuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. discubueram 2. Person 2. discubuerās 3. Person 3. discubuerat | 1. Person 1. discubuerāmus 2. Person 2. discubuerātis 3. Person 3. discubuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. discumbam 2. Person 2. discumbās 3. Person 3. discumbat | 1. Person 1. discumbāmus 2. Person 2. discumbātis 3. Person 3. discumbant |
Imperfekt | 1. Person 1. discumberem 2. Person 2. discumberēs 3. Person 3. discumberet | 1. Person 1. discumberēmus 2. Person 2. discumberētis 3. Person 3. discumberent |
Perfekt | 1. Person 1. discubuerim 2. Person 2. discubueris 3. Person 3. discubuerit | 1. Person 1. discubuerimus 2. Person 2. discubueritis 3. Person 3. discubuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. discubuissem 2. Person 2. discubuissēs 3. Person 3. discubuisset | 1. Person 1. discubuissēmus 2. Person 2. discubuissētis 3. Person 3. discubuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | discumbe! | discumbite! |
Futur | 2. Person 2. discumbito! 3. Person 3. discumbito! | 2. Person 2. discumbitōte! 3. Person 3. discumbunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | discumbere |
Perfekt | discubuisse |
Futur | discubitūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | discumbens, discumbentis |
Futur | discubitūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | discumbendī |
---|---|
Dativ | discumbendō |
Akkusativ | ad discumbendum |
Ablativ | discumbendō |
Supinum
discubitum |