diffidere
<fīdō, fīsus sum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- misstrauen (alicui/alicui rei j-m/einer Sache)dif-fīderezweifeln, verzweifeln (alicui/alicui rei an j-m/einer Sache), (+accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI daran, dass)dif-fīderedif-fīdere
- virtuti militum diffidereder Tapferkeit der Soldaten misstrauen, an der Tapferkeit der Soldaten zweifelnvirtuti militum diffidere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. diffīdō 2. Person 2. diffīdis 3. Person 3. diffīdit | 1. Person 1. diffīdimus 2. Person 2. diffīditis 3. Person 3. diffīdunt |
Futur | 1. Person 1. diffīdam 2. Person 2. diffīdēs 3. Person 3. diffīdet | 1. Person 1. diffīdēmus 2. Person 2. diffīdētis 3. Person 3. diffīdent |
Imperfekt | 1. Person 1. diffīdēbam 2. Person 2. diffīdēbās 3. Person 3. diffīdēbat | 1. Person 1. diffīdēbāmus 2. Person 2. diffīdēbātis 3. Person 3. diffīdēbant |
Perfekt | 1. Person 1. diffīsus, a, um sum 2. Person 2. diffīsus, a, um es 3. Person 3. diffīsus, a, um est | 1. Person 1. diffīsī, ae, a sumus 2. Person 2. diffīsī, ae, a estis 3. Person 3. diffīsī, ae, a sunt |
Futur 2 | 1. Person 1. diffīsus, a, um erō 2. Person 2. diffīsus, a, um eris 3. Person 3. diffīsus, a, um erit | 1. Person 1. diffīsī, ae, a erimus 2. Person 2. diffīsī, ae, a eritis 3. Person 3. diffīsī, ae, a erunt |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. diffīsus, a, um eram 2. Person 2. diffīsus, a, um erās 3. Person 3. diffīsus, a, um erat | 1. Person 1. diffīsī, ae, a erāmus 2. Person 2. diffīsī, ae, a erātis 3. Person 3. diffīsī, ae, a erant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. diffīdam 2. Person 2. diffīdās 3. Person 3. diffīdat | 1. Person 1. diffīdāmus 2. Person 2. diffīdātis 3. Person 3. diffīdant |
Imperfekt | 1. Person 1. diffīderem 2. Person 2. diffīderēs 3. Person 3. diffīderēt | 1. Person 1. diffīderēmus 2. Person 2. diffīderētis 3. Person 3. diffīderent |
Perfekt | 1. Person 1. diffīsus, a, um sim 2. Person 2. diffīsus, a, um sīs 3. Person 3. diffīsus, a, um sit | 1. Person 1. diffīsī, ae, a sīmus 2. Person 2. diffīsī, ae, a sītis 3. Person 3. diffīsī, ae, a sint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. diffīsus, a, um essem 2. Person 2. diffīsus, a, um essēs 3. Person 3. diffīsus, a, um esset | 1. Person 1. diffīsī, ae, a essēmus 2. Person 2. diffīsī, ae, a essētis 3. Person 3. diffīsī, ae, a essent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | diffīde | diffīdite |
Futur | 2. Person 2. diffīditō 3. Person 3. diffīditō | 2. Person 2. diffīditōte 3. Person 3. diffīduntō |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | diffīdere |
Perfekt | diffīsum, am, um esse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | diffidens, diffidentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | diffidendi |
---|---|
Dativ | diffidendo |
Akkusativ | ad diffidendum |
Ablativ | diffidendo |
Supinum
- |