deposcere
<poscō, poposcī, - 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- dringend fordern, nachdrücklich verlangendē-posceredē-poscere
- sich ausdrücklich ausbedingendē-posceredē-poscere
- zum Kampf herausforderndē-poscere (nachklassischnachkl.)dē-poscere (nachklassischnachkl.)
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. dēposcō 2. Person 2. dēposcis 3. Person 3. dēposcit | 1. Person 1. dēposcimus 2. Person 2. dēposcitis 3. Person 3. dēposcunt |
| Futur | 1. Person 1. dēposcam 2. Person 2. dēposces 3. Person 3. dēposcet | 1. Person 1. dēposcemus 2. Person 2. dēposcetis 3. Person 3. dēposcent |
| Imperfekt | 1. Person 1. dēposcebam 2. Person 2. dēposcebās 3. Person 3. dēposcebat | 1. Person 1. dēposcebāmus 2. Person 2. dēposcebātis 3. Person 3. dēposcebant |
| Perfekt | 1. Person 1. dēpoposcī 2. Person 2. dēpoposcisti 3. Person 3. dēpoposcit | 1. Person 1. dēpoposcimus 2. Person 2. dēpoposcistis 3. Person 3. dēpoposcērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. dēpoposcerō 2. Person 2. dēpoposceris 3. Person 3. dēpoposcerit | 1. Person 1. dēpoposcerimus 2. Person 2. dēpoposceritis 3. Person 3. dēpoposcerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēpoposceram 2. Person 2. dēpoposcerās 3. Person 3. dēpoposcerat | 1. Person 1. dēpoposcerāmus 2. Person 2. dēpoposcerātis 3. Person 3. dēpoposcerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. dēposcam 2. Person 2. dēposcās 3. Person 3. dēposcat | 1. Person 1. dēposcāmus 2. Person 2. dēposcātis 3. Person 3. dēposcant |
| Imperfekt | 1. Person 1. dēposcerem 2. Person 2. dēposcerēs 3. Person 3. dēposceret | 1. Person 1. dēposcerēmus 2. Person 2. dēposcerētis 3. Person 3. dēposcerent |
| Perfekt | 1. Person 1. dēpoposcerim 2. Person 2. dēpoposceris 3. Person 3. dēpoposcerit | 1. Person 1. dēpoposcerimus 2. Person 2. dēpoposceritis 3. Person 3. dēpoposcerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēpoposcissem 2. Person 2. dēpoposcissēs 3. Person 3. dēpoposcisset | 1. Person 1. dēpoposcissēmus 2. Person 2. dēpoposcissētis 3. Person 3. dēpoposcissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | dēposce! | dēposcite! |
| Futur | 2. Person 2. dēposcito! 3. Person 3. dēposcito! | 2. Person 2. dēposcitōte! 3. Person 3. dēposcunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | dēposcere |
| Perfekt | dēpoposcisse |
| Futur | - |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | dēposcens, dēposcentis |
| Futur | - |
Gerundium
| Genitiv | dēposcendī |
|---|---|
| Dativ | dēposcendō |
| Akkusativ | ad dēposcendum |
| Ablativ | dēposcendō |
Supinum
| - |