defremere
<fremō, fremuī, - 3.> figurativ, in übertragenem SinnfigC. Plinius Caecilius Secundus (Plinius d. J.) Plin.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dēfremō 2. Person 2. dēfremis 3. Person 3. dēfremit | 1. Person 1. dēfremimus 2. Person 2. dēfremitis 3. Person 3. dēfremunt |
Futur | 1. Person 1. dēfremam 2. Person 2. dēfremes 3. Person 3. dēfremet | 1. Person 1. dēfrememus 2. Person 2. dēfremetis 3. Person 3. dēfrement |
Imperfekt | 1. Person 1. dēfremebam 2. Person 2. dēfremebās 3. Person 3. dēfremebat | 1. Person 1. dēfremebāmus 2. Person 2. dēfremebātis 3. Person 3. dēfremebant |
Perfekt | 1. Person 1. dēfremuī 2. Person 2. dēfremuisti 3. Person 3. dēfremuit | 1. Person 1. dēfremuimus 2. Person 2. dēfremuistis 3. Person 3. dēfremuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. dēfremuerō 2. Person 2. dēfremueris 3. Person 3. dēfremuerit | 1. Person 1. dēfremuerimus 2. Person 2. dēfremueritis 3. Person 3. dēfremuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēfremueram 2. Person 2. dēfremuerās 3. Person 3. dēfremuerat | 1. Person 1. dēfremuerāmus 2. Person 2. dēfremuerātis 3. Person 3. dēfremuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dēfremam 2. Person 2. dēfremās 3. Person 3. dēfremat | 1. Person 1. dēfremāmus 2. Person 2. dēfremātis 3. Person 3. dēfremant |
Imperfekt | 1. Person 1. dēfremerem 2. Person 2. dēfremerēs 3. Person 3. dēfremeret | 1. Person 1. dēfremerēmus 2. Person 2. dēfremerētis 3. Person 3. dēfremerent |
Perfekt | 1. Person 1. dēfremuerim 2. Person 2. dēfremueris 3. Person 3. dēfremuerit | 1. Person 1. dēfremuerimus 2. Person 2. dēfremueritis 3. Person 3. dēfremuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēfremuissem 2. Person 2. dēfremuissēs 3. Person 3. dēfremuisset | 1. Person 1. dēfremuissēmus 2. Person 2. dēfremuissētis 3. Person 3. dēfremuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | dēfreme! | dēfremite! |
Futur | 2. Person 2. dēfremito! 3. Person 3. dēfremito! | 2. Person 2. dēfremitōte! 3. Person 3. dēfremunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | dēfremere |
Perfekt | dēfremuisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | dēfremens, dēfrementis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | dēfremendī |
---|---|
Dativ | dēfremendō |
Akkusativ | ad dēfremendum |
Ablativ | dēfremendō |
Supinum
- |