declamare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- Übungsreden haltendē-clāmāredē-clāmāre
- poltern, keifen (alicui/in aliquem gegen jemanden), (de re über etwas), (pro re für etwas), (contra rem gegen etwas)dē-clāmāre figurativ, in übertragenem Sinnfigdē-clāmāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dēclāmō 2. Person 2. dēclāmās 3. Person 3. dēclāmat | 1. Person 1. dēclāmāmus 2. Person 2. dēclāmātis 3. Person 3. dēclāmant |
Futur | 1. Person 1. dēclāmābō 2. Person 2. dēclāmābis 3. Person 3. dēclāmābit | 1. Person 1. dēclāmābimus 2. Person 2. dēclāmābitis 3. Person 3. dēclāmābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. dēclāmābam 2. Person 2. dēclāmābās 3. Person 3. dēclāmābat | 1. Person 1. dēclāmābāmus 2. Person 2. dēclāmābātis 3. Person 3. dēclāmābant |
Perfekt | 1. Person 1. dēclāmāvī 2. Person 2. dēclāmāvisti 3. Person 3. dēclāmāvit | 1. Person 1. dēclāmāvimus 2. Person 2. dēclāmāvistis 3. Person 3. dēclāmāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. dēclāmāverō 2. Person 2. dēclāmāveris 3. Person 3. dēclāmāverit | 1. Person 1. dēclāmāverimus 2. Person 2. dēclāmāveritis 3. Person 3. dēclāmāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēclāmāveram 2. Person 2. dēclāmāverās 3. Person 3. dēclāmāverat | 1. Person 1. dēclāmāverāmus 2. Person 2. dēclāmāverātis 3. Person 3. dēclāmāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dēclāmem 2. Person 2. dēclāmēs 3. Person 3. dēclāmet | 1. Person 1. dēclāmēmus 2. Person 2. dēclāmētis 3. Person 3. dēclāment |
Imperfekt | 1. Person 1. dēclāmārem 2. Person 2. dēclāmārēs 3. Person 3. dēclāmāret | 1. Person 1. dēclāmārēmus 2. Person 2. dēclāmārētis 3. Person 3. dēclāmārent |
Perfekt | 1. Person 1. dēclāmāverim 2. Person 2. dēclāmāveris 3. Person 3. dēclāmāverit | 1. Person 1. dēclāmāverimus 2. Person 2. dēclāmāveritis 3. Person 3. dēclāmāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēclāmāvissem 2. Person 2. dēclāmāvissēs 3. Person 3. dēclāmāvisset | 1. Person 1. dēclāmāvissēmus 2. Person 2. dēclāmāvissētis 3. Person 3. dēclāmāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | dēclāmā! | dēclāmāte! |
Futur | 2. Person 2. dēclāmāto! 3. Person 3. dēclāmāto! | 2. Person 2. dēclāmātōte! 3. Person 3. dēclāmanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | dēclāmāre |
Perfekt | dēclāmāvisse |
Futur | dēclāmātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | dēclāmāns, dēclāmantis |
Futur | dēclāmātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | dēclāmandī |
---|---|
Dativ | dēclāmandō |
Akkusativ | ad dēclāmandum |
Ablativ | dēclāmandō |
Supinum
dēclāmātum |
declamare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dēclāmō 2. Person 2. dēclāmās 3. Person 3. dēclāmat | 1. Person 1. dēclāmāmus 2. Person 2. dēclāmātis 3. Person 3. dēclāmant |
Futur | 1. Person 1. dēclāmābō 2. Person 2. dēclāmābis 3. Person 3. dēclāmābit | 1. Person 1. dēclāmābimus 2. Person 2. dēclāmābitis 3. Person 3. dēclāmābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. dēclāmābam 2. Person 2. dēclāmābās 3. Person 3. dēclāmābat | 1. Person 1. dēclāmābāmus 2. Person 2. dēclāmābātis 3. Person 3. dēclāmābant |
Perfekt | 1. Person 1. dēclāmāvī 2. Person 2. dēclāmāvisti 3. Person 3. dēclāmāvit | 1. Person 1. dēclāmāvimus 2. Person 2. dēclāmāvistis 3. Person 3. dēclāmāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. dēclāmāverō 2. Person 2. dēclāmāveris 3. Person 3. dēclāmāverit | 1. Person 1. dēclāmāverimus 2. Person 2. dēclāmāveritis 3. Person 3. dēclāmāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēclāmāveram 2. Person 2. dēclāmāverās 3. Person 3. dēclāmāverat | 1. Person 1. dēclāmāverāmus 2. Person 2. dēclāmāverātis 3. Person 3. dēclāmāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dēclāmem 2. Person 2. dēclāmēs 3. Person 3. dēclāmet | 1. Person 1. dēclāmēmus 2. Person 2. dēclāmētis 3. Person 3. dēclāment |
Imperfekt | 1. Person 1. dēclāmārem 2. Person 2. dēclāmārēs 3. Person 3. dēclāmāret | 1. Person 1. dēclāmārēmus 2. Person 2. dēclāmārētis 3. Person 3. dēclāmārent |
Perfekt | 1. Person 1. dēclāmāverim 2. Person 2. dēclāmāveris 3. Person 3. dēclāmāverit | 1. Person 1. dēclāmāverimus 2. Person 2. dēclāmāveritis 3. Person 3. dēclāmāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēclāmāvissem 2. Person 2. dēclāmāvissēs 3. Person 3. dēclāmāvisset | 1. Person 1. dēclāmāvissēmus 2. Person 2. dēclāmāvissētis 3. Person 3. dēclāmāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | dēclāmā! | dēclāmāte! |
Futur | 2. Person 2. dēclāmāto! 3. Person 3. dēclāmāto! | 2. Person 2. dēclāmātōte! 3. Person 3. dēclāmanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | dēclāmāre |
Perfekt | dēclāmāvisse |
Futur | dēclāmātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | dēclāmāns, dēclāmantis |
Futur | dēclāmātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | dēclāmandī |
---|---|
Dativ | dēclāmandō |
Akkusativ | ad dēclāmandum |
Ablativ | dēclāmandō |
Supinum
dēclāmātum |