contundere
<tundō, tudī, tū(n)sum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- vernichten, brechencon-tundere figurativ, in übertragenem Sinnfigcon-tundere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. contundō 2. Person 2. contundis 3. Person 3. contundit | 1. Person 1. contundimus 2. Person 2. contunditis 3. Person 3. contundunt |
| Futur | 1. Person 1. contundam 2. Person 2. contundes 3. Person 3. contundet | 1. Person 1. contundemus 2. Person 2. contundetis 3. Person 3. contundent |
| Imperfekt | 1. Person 1. contundebam 2. Person 2. contundebās 3. Person 3. contundebat | 1. Person 1. contundebāmus 2. Person 2. contundebātis 3. Person 3. contundebant |
| Perfekt | 1. Person 1. contudī 2. Person 2. contudisti 3. Person 3. contudit | 1. Person 1. contudimus 2. Person 2. contudistis 3. Person 3. contudērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. contuderō 2. Person 2. contuderis 3. Person 3. contuderit | 1. Person 1. contuderimus 2. Person 2. contuderitis 3. Person 3. contuderint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. contuderam 2. Person 2. contuderās 3. Person 3. contuderat | 1. Person 1. contuderāmus 2. Person 2. contuderātis 3. Person 3. contuderant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. contundam 2. Person 2. contundās 3. Person 3. contundat | 1. Person 1. contundāmus 2. Person 2. contundātis 3. Person 3. contundant |
| Imperfekt | 1. Person 1. contunderem 2. Person 2. contunderēs 3. Person 3. contunderet | 1. Person 1. contunderēmus 2. Person 2. contunderētis 3. Person 3. contunderent |
| Perfekt | 1. Person 1. contuderim 2. Person 2. contuderis 3. Person 3. contuderit | 1. Person 1. contuderimus 2. Person 2. contuderitis 3. Person 3. contuderint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. contudissem 2. Person 2. contudissēs 3. Person 3. contudisset | 1. Person 1. contudissēmus 2. Person 2. contudissētis 3. Person 3. contudissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | contunde! | contundite! |
| Futur | 2. Person 2. contundito! 3. Person 3. contundito! | 2. Person 2. contunditōte! 3. Person 3. contundunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | contundere |
| Perfekt | contudisse |
| Futur | contū(n)sūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | contundens, contundentis |
| Futur | contū(n)sūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | contundendī |
|---|---|
| Dativ | contundendō |
| Akkusativ | ad contundendum |
| Ablativ | contundendō |
Supinum
| contū(n)sum |