contruncare
<ō, āvī, ātum 1.>T. Maccius Plautus Plaut.spätlateinisch spätl.Übersicht aller Übersetzungen
- zerhauencon-truncārecon-truncāre
- verzehrencon-truncārecon-truncāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. contruncō 2. Person 2. contruncās 3. Person 3. contruncat | 1. Person 1. contruncāmus 2. Person 2. contruncātis 3. Person 3. contruncant |
Futur | 1. Person 1. contruncābō 2. Person 2. contruncābis 3. Person 3. contruncābit | 1. Person 1. contruncābimus 2. Person 2. contruncābitis 3. Person 3. contruncābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. contruncābam 2. Person 2. contruncābās 3. Person 3. contruncābat | 1. Person 1. contruncābāmus 2. Person 2. contruncābātis 3. Person 3. contruncābant |
Perfekt | 1. Person 1. contruncāvī 2. Person 2. contruncāvisti 3. Person 3. contruncāvit | 1. Person 1. contruncāvimus 2. Person 2. contruncāvistis 3. Person 3. contruncāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. contruncāverō 2. Person 2. contruncāveris 3. Person 3. contruncāverit | 1. Person 1. contruncāverimus 2. Person 2. contruncāveritis 3. Person 3. contruncāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. contruncāveram 2. Person 2. contruncāverās 3. Person 3. contruncāverat | 1. Person 1. contruncāverāmus 2. Person 2. contruncāverātis 3. Person 3. contruncāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. contruncem 2. Person 2. contruncēs 3. Person 3. contruncet | 1. Person 1. contruncēmus 2. Person 2. contruncētis 3. Person 3. contruncent |
Imperfekt | 1. Person 1. contruncārem 2. Person 2. contruncārēs 3. Person 3. contruncāret | 1. Person 1. contruncārēmus 2. Person 2. contruncārētis 3. Person 3. contruncārent |
Perfekt | 1. Person 1. contruncāverim 2. Person 2. contruncāveris 3. Person 3. contruncāverit | 1. Person 1. contruncāverimus 2. Person 2. contruncāveritis 3. Person 3. contruncāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. contruncāvissem 2. Person 2. contruncāvissēs 3. Person 3. contruncāvisset | 1. Person 1. contruncāvissēmus 2. Person 2. contruncāvissētis 3. Person 3. contruncāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | contruncā! | contruncāte! |
Futur | 2. Person 2. contruncāto! 3. Person 3. contruncāto! | 2. Person 2. contruncātōte! 3. Person 3. contruncanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | contruncāre |
Perfekt | contruncāvisse |
Futur | contruncātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | contruncāns, contruncantis |
Futur | contruncātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | contruncandī |
---|---|
Dativ | contruncandō |
Akkusativ | ad contruncandum |
Ablativ | contruncandō |
Supinum
contruncātum |