consusurrare
<ō, āvī, ātum 1.>P. Terentius Afer Ter.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. cōnsusurrō 2. Person 2. cōnsusurrās 3. Person 3. cōnsusurrat | 1. Person 1. cōnsusurrāmus 2. Person 2. cōnsusurrātis 3. Person 3. cōnsusurrant |
Futur | 1. Person 1. cōnsusurrābō 2. Person 2. cōnsusurrābis 3. Person 3. cōnsusurrābit | 1. Person 1. cōnsusurrābimus 2. Person 2. cōnsusurrābitis 3. Person 3. cōnsusurrābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. cōnsusurrābam 2. Person 2. cōnsusurrābās 3. Person 3. cōnsusurrābat | 1. Person 1. cōnsusurrābāmus 2. Person 2. cōnsusurrābātis 3. Person 3. cōnsusurrābant |
Perfekt | 1. Person 1. cōnsusurrāvī 2. Person 2. cōnsusurrāvisti 3. Person 3. cōnsusurrāvit | 1. Person 1. cōnsusurrāvimus 2. Person 2. cōnsusurrāvistis 3. Person 3. cōnsusurrāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. cōnsusurrāverō 2. Person 2. cōnsusurrāveris 3. Person 3. cōnsusurrāverit | 1. Person 1. cōnsusurrāverimus 2. Person 2. cōnsusurrāveritis 3. Person 3. cōnsusurrāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnsusurrāveram 2. Person 2. cōnsusurrāverās 3. Person 3. cōnsusurrāverat | 1. Person 1. cōnsusurrāverāmus 2. Person 2. cōnsusurrāverātis 3. Person 3. cōnsusurrāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. cōnsusurrem 2. Person 2. cōnsusurrēs 3. Person 3. cōnsusurret | 1. Person 1. cōnsusurrēmus 2. Person 2. cōnsusurrētis 3. Person 3. cōnsusurrent |
Imperfekt | 1. Person 1. cōnsusurrārem 2. Person 2. cōnsusurrārēs 3. Person 3. cōnsusurrāret | 1. Person 1. cōnsusurrārēmus 2. Person 2. cōnsusurrārētis 3. Person 3. cōnsusurrārent |
Perfekt | 1. Person 1. cōnsusurrāverim 2. Person 2. cōnsusurrāveris 3. Person 3. cōnsusurrāverit | 1. Person 1. cōnsusurrāverimus 2. Person 2. cōnsusurrāveritis 3. Person 3. cōnsusurrāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnsusurrāvissem 2. Person 2. cōnsusurrāvissēs 3. Person 3. cōnsusurrāvisset | 1. Person 1. cōnsusurrāvissēmus 2. Person 2. cōnsusurrāvissētis 3. Person 3. cōnsusurrāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | cōnsusurrā! | cōnsusurrāte! |
Futur | 2. Person 2. cōnsusurrāto! 3. Person 3. cōnsusurrāto! | 2. Person 2. cōnsusurrātōte! 3. Person 3. cōnsusurranto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | cōnsusurrāre |
Perfekt | cōnsusurrāvisse |
Futur | cōnsusurrātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | cōnsusurrāns, cōnsusurrantis |
Futur | cōnsusurrātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | cōnsusurrandī |
---|---|
Dativ | cōnsusurrandō |
Akkusativ | ad cōnsusurrandum |
Ablativ | cōnsusurrandō |
Supinum
cōnsusurrātum |