consusurrare
<ō, āvī, ātum 1.>P. Terentius Afer Ter.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. cōnsusurrō 2. Person 2. cōnsusurrās 3. Person 3. cōnsusurrat | 1. Person 1. cōnsusurrāmus 2. Person 2. cōnsusurrātis 3. Person 3. cōnsusurrant |
| Futur | 1. Person 1. cōnsusurrābō 2. Person 2. cōnsusurrābis 3. Person 3. cōnsusurrābit | 1. Person 1. cōnsusurrābimus 2. Person 2. cōnsusurrābitis 3. Person 3. cōnsusurrābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. cōnsusurrābam 2. Person 2. cōnsusurrābās 3. Person 3. cōnsusurrābat | 1. Person 1. cōnsusurrābāmus 2. Person 2. cōnsusurrābātis 3. Person 3. cōnsusurrābant |
| Perfekt | 1. Person 1. cōnsusurrāvī 2. Person 2. cōnsusurrāvisti 3. Person 3. cōnsusurrāvit | 1. Person 1. cōnsusurrāvimus 2. Person 2. cōnsusurrāvistis 3. Person 3. cōnsusurrāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. cōnsusurrāverō 2. Person 2. cōnsusurrāveris 3. Person 3. cōnsusurrāverit | 1. Person 1. cōnsusurrāverimus 2. Person 2. cōnsusurrāveritis 3. Person 3. cōnsusurrāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnsusurrāveram 2. Person 2. cōnsusurrāverās 3. Person 3. cōnsusurrāverat | 1. Person 1. cōnsusurrāverāmus 2. Person 2. cōnsusurrāverātis 3. Person 3. cōnsusurrāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. cōnsusurrem 2. Person 2. cōnsusurrēs 3. Person 3. cōnsusurret | 1. Person 1. cōnsusurrēmus 2. Person 2. cōnsusurrētis 3. Person 3. cōnsusurrent |
| Imperfekt | 1. Person 1. cōnsusurrārem 2. Person 2. cōnsusurrārēs 3. Person 3. cōnsusurrāret | 1. Person 1. cōnsusurrārēmus 2. Person 2. cōnsusurrārētis 3. Person 3. cōnsusurrārent |
| Perfekt | 1. Person 1. cōnsusurrāverim 2. Person 2. cōnsusurrāveris 3. Person 3. cōnsusurrāverit | 1. Person 1. cōnsusurrāverimus 2. Person 2. cōnsusurrāveritis 3. Person 3. cōnsusurrāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnsusurrāvissem 2. Person 2. cōnsusurrāvissēs 3. Person 3. cōnsusurrāvisset | 1. Person 1. cōnsusurrāvissēmus 2. Person 2. cōnsusurrāvissētis 3. Person 3. cōnsusurrāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | cōnsusurrā! | cōnsusurrāte! |
| Futur | 2. Person 2. cōnsusurrāto! 3. Person 3. cōnsusurrāto! | 2. Person 2. cōnsusurrātōte! 3. Person 3. cōnsusurranto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | cōnsusurrāre |
| Perfekt | cōnsusurrāvisse |
| Futur | cōnsusurrātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | cōnsusurrāns, cōnsusurrantis |
| Futur | cōnsusurrātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | cōnsusurrandī |
|---|---|
| Dativ | cōnsusurrandō |
| Akkusativ | ad cōnsusurrandum |
| Ablativ | cōnsusurrandō |
Supinum
| cōnsusurrātum |