consilescere
<silēscō, siluī, - 3.> (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- völlig verstummencōn-silēscerecōn-silēscere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. cōnsilēscō 2. Person 2. cōnsilēscis 3. Person 3. cōnsilēscit | 1. Person 1. cōnsilēscimus 2. Person 2. cōnsilēscitis 3. Person 3. cōnsilēscunt |
Futur | 1. Person 1. cōnsilēscam 2. Person 2. cōnsilēsces 3. Person 3. cōnsilēscet | 1. Person 1. cōnsilēscemus 2. Person 2. cōnsilēscetis 3. Person 3. cōnsilēscent |
Imperfekt | 1. Person 1. cōnsilēscebam 2. Person 2. cōnsilēscebās 3. Person 3. cōnsilēscebat | 1. Person 1. cōnsilēscebāmus 2. Person 2. cōnsilēscebātis 3. Person 3. cōnsilēscebant |
Perfekt | 1. Person 1. cōnsiluī 2. Person 2. cōnsiluisti 3. Person 3. cōnsiluit | 1. Person 1. cōnsiluimus 2. Person 2. cōnsiluistis 3. Person 3. cōnsiluērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. cōnsiluerō 2. Person 2. cōnsilueris 3. Person 3. cōnsiluerit | 1. Person 1. cōnsiluerimus 2. Person 2. cōnsilueritis 3. Person 3. cōnsiluerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnsilueram 2. Person 2. cōnsiluerās 3. Person 3. cōnsiluerat | 1. Person 1. cōnsiluerāmus 2. Person 2. cōnsiluerātis 3. Person 3. cōnsiluerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. cōnsilēscam 2. Person 2. cōnsilēscās 3. Person 3. cōnsilēscat | 1. Person 1. cōnsilēscāmus 2. Person 2. cōnsilēscātis 3. Person 3. cōnsilēscant |
Imperfekt | 1. Person 1. cōnsilēscerem 2. Person 2. cōnsilēscerēs 3. Person 3. cōnsilēsceret | 1. Person 1. cōnsilēscerēmus 2. Person 2. cōnsilēscerētis 3. Person 3. cōnsilēscerent |
Perfekt | 1. Person 1. cōnsiluerim 2. Person 2. cōnsilueris 3. Person 3. cōnsiluerit | 1. Person 1. cōnsiluerimus 2. Person 2. cōnsilueritis 3. Person 3. cōnsiluerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnsiluissem 2. Person 2. cōnsiluissēs 3. Person 3. cōnsiluisset | 1. Person 1. cōnsiluissēmus 2. Person 2. cōnsiluissētis 3. Person 3. cōnsiluissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | cōnsilēsce! | cōnsilēscite! |
Futur | 2. Person 2. cōnsilēscito! 3. Person 3. cōnsilēscito! | 2. Person 2. cōnsilēscitōte! 3. Person 3. cōnsilēscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | cōnsilēscere |
Perfekt | cōnsiluisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | cōnsilēscens, cōnsilēscentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | cōnsilēscendī |
---|---|
Dativ | cōnsilēscendō |
Akkusativ | ad cōnsilēscendum |
Ablativ | cōnsilēscendō |
Supinum
- |