congraecare
<ō, āvī, ātum 1.> congraecārī <or, ātus sum 1.> ||graecari||T. Maccius Plautus Plaut.Übersicht aller Übersetzungen
- auf griechische Weise verwenden, verprassencon-graecārecon-graecāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. congraecō 2. Person 2. congraecās 3. Person 3. congraecat | 1. Person 1. congraecāmus 2. Person 2. congraecātis 3. Person 3. congraecant |
Futur | 1. Person 1. congraecābō 2. Person 2. congraecābis 3. Person 3. congraecābit | 1. Person 1. congraecābimus 2. Person 2. congraecābitis 3. Person 3. congraecābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. congraecābam 2. Person 2. congraecābās 3. Person 3. congraecābat | 1. Person 1. congraecābāmus 2. Person 2. congraecābātis 3. Person 3. congraecābant |
Perfekt | 1. Person 1. congraecāvī 2. Person 2. congraecāvisti 3. Person 3. congraecāvit | 1. Person 1. congraecāvimus 2. Person 2. congraecāvistis 3. Person 3. congraecāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. congraecāverō 2. Person 2. congraecāveris 3. Person 3. congraecāverit | 1. Person 1. congraecāverimus 2. Person 2. congraecāveritis 3. Person 3. congraecāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. congraecāveram 2. Person 2. congraecāverās 3. Person 3. congraecāverat | 1. Person 1. congraecāverāmus 2. Person 2. congraecāverātis 3. Person 3. congraecāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. congraecem 2. Person 2. congraecēs 3. Person 3. congraecet | 1. Person 1. congraecēmus 2. Person 2. congraecētis 3. Person 3. congraecent |
Imperfekt | 1. Person 1. congraecārem 2. Person 2. congraecārēs 3. Person 3. congraecāret | 1. Person 1. congraecārēmus 2. Person 2. congraecārētis 3. Person 3. congraecārent |
Perfekt | 1. Person 1. congraecāverim 2. Person 2. congraecāveris 3. Person 3. congraecāverit | 1. Person 1. congraecāverimus 2. Person 2. congraecāveritis 3. Person 3. congraecāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. congraecāvissem 2. Person 2. congraecāvissēs 3. Person 3. congraecāvisset | 1. Person 1. congraecāvissēmus 2. Person 2. congraecāvissētis 3. Person 3. congraecāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | congraecā! | congraecāte! |
Futur | 2. Person 2. congraecāto! 3. Person 3. congraecāto! | 2. Person 2. congraecātōte! 3. Person 3. congraecanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | congraecāre |
Perfekt | congraecāvisse |
Futur | congraecātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | congraecāns, congraecantis |
Futur | congraecātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | congraecandī |
---|---|
Dativ | congraecandō |
Akkusativ | ad congraecandum |
Ablativ | congraecandō |
Supinum
congraecātum |