congraecare
<ō, āvī, ātum 1.> congraecārī <or, ātus sum 1.> ||graecari||T. Maccius Plautus Plaut.Übersicht aller Übersetzungen
- auf griechische Weise verwenden, verprassencon-graecārecon-graecāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. congraecō 2. Person 2. congraecās 3. Person 3. congraecat | 1. Person 1. congraecāmus 2. Person 2. congraecātis 3. Person 3. congraecant |
| Futur | 1. Person 1. congraecābō 2. Person 2. congraecābis 3. Person 3. congraecābit | 1. Person 1. congraecābimus 2. Person 2. congraecābitis 3. Person 3. congraecābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. congraecābam 2. Person 2. congraecābās 3. Person 3. congraecābat | 1. Person 1. congraecābāmus 2. Person 2. congraecābātis 3. Person 3. congraecābant |
| Perfekt | 1. Person 1. congraecāvī 2. Person 2. congraecāvisti 3. Person 3. congraecāvit | 1. Person 1. congraecāvimus 2. Person 2. congraecāvistis 3. Person 3. congraecāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. congraecāverō 2. Person 2. congraecāveris 3. Person 3. congraecāverit | 1. Person 1. congraecāverimus 2. Person 2. congraecāveritis 3. Person 3. congraecāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. congraecāveram 2. Person 2. congraecāverās 3. Person 3. congraecāverat | 1. Person 1. congraecāverāmus 2. Person 2. congraecāverātis 3. Person 3. congraecāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. congraecem 2. Person 2. congraecēs 3. Person 3. congraecet | 1. Person 1. congraecēmus 2. Person 2. congraecētis 3. Person 3. congraecent |
| Imperfekt | 1. Person 1. congraecārem 2. Person 2. congraecārēs 3. Person 3. congraecāret | 1. Person 1. congraecārēmus 2. Person 2. congraecārētis 3. Person 3. congraecārent |
| Perfekt | 1. Person 1. congraecāverim 2. Person 2. congraecāveris 3. Person 3. congraecāverit | 1. Person 1. congraecāverimus 2. Person 2. congraecāveritis 3. Person 3. congraecāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. congraecāvissem 2. Person 2. congraecāvissēs 3. Person 3. congraecāvisset | 1. Person 1. congraecāvissēmus 2. Person 2. congraecāvissētis 3. Person 3. congraecāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | congraecā! | congraecāte! |
| Futur | 2. Person 2. congraecāto! 3. Person 3. congraecāto! | 2. Person 2. congraecātōte! 3. Person 3. congraecanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | congraecāre |
| Perfekt | congraecāvisse |
| Futur | congraecātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | congraecāns, congraecantis |
| Futur | congraecātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | congraecandī |
|---|---|
| Dativ | congraecandō |
| Akkusativ | ad congraecandum |
| Ablativ | congraecandō |
Supinum
| congraecātum |