configere
<fīgō, fīxī, fīxum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- zusammenheften, zusammenfügencōn-fīgerecōn-fīgere
- durchbohren, durchstechencōn-fīgerecōn-fīgere
- hostem sagittis configereden Feind mit Pfeilen durchbohrenhostem sagittis configere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. cōnfīgō 2. Person 2. cōnfīgis 3. Person 3. cōnfīgit | 1. Person 1. cōnfīgimus 2. Person 2. cōnfīgitis 3. Person 3. cōnfīgunt |
| Futur | 1. Person 1. cōnfīgam 2. Person 2. cōnfīges 3. Person 3. cōnfīget | 1. Person 1. cōnfīgemus 2. Person 2. cōnfīgetis 3. Person 3. cōnfīgent |
| Imperfekt | 1. Person 1. cōnfīgebam 2. Person 2. cōnfīgebās 3. Person 3. cōnfīgebat | 1. Person 1. cōnfīgebāmus 2. Person 2. cōnfīgebātis 3. Person 3. cōnfīgebant |
| Perfekt | 1. Person 1. cōnfīxī 2. Person 2. cōnfīxisti 3. Person 3. cōnfīxit | 1. Person 1. cōnfīximus 2. Person 2. cōnfīxistis 3. Person 3. cōnfīxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. cōnfīxerō 2. Person 2. cōnfīxeris 3. Person 3. cōnfīxerit | 1. Person 1. cōnfīxerimus 2. Person 2. cōnfīxeritis 3. Person 3. cōnfīxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnfīxeram 2. Person 2. cōnfīxerās 3. Person 3. cōnfīxerat | 1. Person 1. cōnfīxerāmus 2. Person 2. cōnfīxerātis 3. Person 3. cōnfīxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. cōnfīgam 2. Person 2. cōnfīgās 3. Person 3. cōnfīgat | 1. Person 1. cōnfīgāmus 2. Person 2. cōnfīgātis 3. Person 3. cōnfīgant |
| Imperfekt | 1. Person 1. cōnfīgerem 2. Person 2. cōnfīgerēs 3. Person 3. cōnfīgeret | 1. Person 1. cōnfīgerēmus 2. Person 2. cōnfīgerētis 3. Person 3. cōnfīgerent |
| Perfekt | 1. Person 1. cōnfīxerim 2. Person 2. cōnfīxeris 3. Person 3. cōnfīxerit | 1. Person 1. cōnfīxerimus 2. Person 2. cōnfīxeritis 3. Person 3. cōnfīxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnfīxissem 2. Person 2. cōnfīxissēs 3. Person 3. cōnfīxisset | 1. Person 1. cōnfīxissēmus 2. Person 2. cōnfīxissētis 3. Person 3. cōnfīxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | cōnfīge! | cōnfīgite! |
| Futur | 2. Person 2. cōnfīgito! 3. Person 3. cōnfīgito! | 2. Person 2. cōnfīgitōte! 3. Person 3. cōnfīgunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | cōnfīgere |
| Perfekt | cōnfīxisse |
| Futur | cōnfīxūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | cōnfīgens, cōnfīgentis |
| Futur | cōnfīxūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | cōnfīgendī |
|---|---|
| Dativ | cōnfīgendō |
| Akkusativ | ad cōnfīgendum |
| Ablativ | cōnfīgendō |
Supinum
| cōnfīxum |