conduplicare
<ō, āvī, ātum 1.> poetischpoet (vorklassischvkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- verdoppelncon-duplicārecon-duplicāre
- corpora conduplicare humorvoll, scherzhafthumsich umarmencorpora conduplicare humorvoll, scherzhafthum
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. conduplicō 2. Person 2. conduplicās 3. Person 3. conduplicat | 1. Person 1. conduplicāmus 2. Person 2. conduplicātis 3. Person 3. conduplicant |
Futur | 1. Person 1. conduplicābō 2. Person 2. conduplicābis 3. Person 3. conduplicābit | 1. Person 1. conduplicābimus 2. Person 2. conduplicābitis 3. Person 3. conduplicābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. conduplicābam 2. Person 2. conduplicābās 3. Person 3. conduplicābat | 1. Person 1. conduplicābāmus 2. Person 2. conduplicābātis 3. Person 3. conduplicābant |
Perfekt | 1. Person 1. conduplicāvī 2. Person 2. conduplicāvisti 3. Person 3. conduplicāvit | 1. Person 1. conduplicāvimus 2. Person 2. conduplicāvistis 3. Person 3. conduplicāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. conduplicāverō 2. Person 2. conduplicāveris 3. Person 3. conduplicāverit | 1. Person 1. conduplicāverimus 2. Person 2. conduplicāveritis 3. Person 3. conduplicāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. conduplicāveram 2. Person 2. conduplicāverās 3. Person 3. conduplicāverat | 1. Person 1. conduplicāverāmus 2. Person 2. conduplicāverātis 3. Person 3. conduplicāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. conduplicem 2. Person 2. conduplicēs 3. Person 3. conduplicet | 1. Person 1. conduplicēmus 2. Person 2. conduplicētis 3. Person 3. conduplicent |
Imperfekt | 1. Person 1. conduplicārem 2. Person 2. conduplicārēs 3. Person 3. conduplicāret | 1. Person 1. conduplicārēmus 2. Person 2. conduplicārētis 3. Person 3. conduplicārent |
Perfekt | 1. Person 1. conduplicāverim 2. Person 2. conduplicāveris 3. Person 3. conduplicāverit | 1. Person 1. conduplicāverimus 2. Person 2. conduplicāveritis 3. Person 3. conduplicāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. conduplicāvissem 2. Person 2. conduplicāvissēs 3. Person 3. conduplicāvisset | 1. Person 1. conduplicāvissēmus 2. Person 2. conduplicāvissētis 3. Person 3. conduplicāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | conduplicā! | conduplicāte! |
Futur | 2. Person 2. conduplicāto! 3. Person 3. conduplicāto! | 2. Person 2. conduplicātōte! 3. Person 3. conduplicanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | conduplicāre |
Perfekt | conduplicāvisse |
Futur | conduplicātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | conduplicāns, conduplicantis |
Futur | conduplicātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | conduplicandī |
---|---|
Dativ | conduplicandō |
Akkusativ | ad conduplicandum |
Ablativ | conduplicandō |
Supinum
conduplicātum |