condocere
<doceō, docuī, doctum 2.>T. Maccius Plautus Plaut.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. condocēō 2. Person 2. condocēs 3. Person 3. condocēt | 1. Person 1. condocēmus 2. Person 2. condocētis 3. Person 3. condocēnt |
Futur | 1. Person 1. condocēbō 2. Person 2. condocēbis 3. Person 3. condocēbit | 1. Person 1. condocēbimus 2. Person 2. condocēbitis 3. Person 3. condocēbunt |
Imperfekt | 1. Person 1. condocēbam 2. Person 2. condocēbās 3. Person 3. condocēbat | 1. Person 1. condocēbāmus 2. Person 2. condocēbātis 3. Person 3. condocēbant |
Perfekt | 1. Person 1. condocuī 2. Person 2. condocuisti 3. Person 3. condocuit | 1. Person 1. condocuimus 2. Person 2. condocuistis 3. Person 3. condocuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. condocuerō 2. Person 2. condocueris 3. Person 3. condocuerit | 1. Person 1. condocuerimus 2. Person 2. condocueritis 3. Person 3. condocuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. condocueram 2. Person 2. condocuerās 3. Person 3. condocuerat | 1. Person 1. condocuerāmus 2. Person 2. condocuerātis 3. Person 3. condocuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. condocēam 2. Person 2. condocēās 3. Person 3. condocēat | 1. Person 1. condocēāmus 2. Person 2. condocēātis 3. Person 3. condocēant |
Imperfekt | 1. Person 1. condocērem 2. Person 2. condocērēs 3. Person 3. condocēret | 1. Person 1. condocērēmus 2. Person 2. condocērētis 3. Person 3. condocērent |
Perfekt | 1. Person 1. condocuerim 2. Person 2. condocueris 3. Person 3. condocuerit | 1. Person 1. condocuerimus 2. Person 2. condocueritis 3. Person 3. condocuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. condocuissem 2. Person 2. condocuissēs 3. Person 3. condocuisset | 1. Person 1. condocuissēmus 2. Person 2. condocuissētis 3. Person 3. condocuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | condocē! | condocēte! |
Futur | 2. Person 2. condocēto! 3. Person 3. condocēto! | 2. Person 2. condocētōte! 3. Person 3. condocēnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | condocēre |
Perfekt | condocuisse |
Futur | condoctūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | condocēns, condocēntis |
Futur | condoctūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | condocēndī |
---|---|
Dativ | condocēndō |
Akkusativ | ad condocēndum |
Ablativ | condocēndō |
Supinum
condoctum |