condecorare
<ō, āvī, ātum 1.>T. Maccius Plautus Plaut.,L. Annaeus Seneca d. J. Sen.Übersicht aller Übersetzungen
- sorgfältig schmückencon-decōrārecon-decōrāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. condecōrō 2. Person 2. condecōrās 3. Person 3. condecōrat | 1. Person 1. condecōrāmus 2. Person 2. condecōrātis 3. Person 3. condecōrant |
| Futur | 1. Person 1. condecōrābō 2. Person 2. condecōrābis 3. Person 3. condecōrābit | 1. Person 1. condecōrābimus 2. Person 2. condecōrābitis 3. Person 3. condecōrābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. condecōrābam 2. Person 2. condecōrābās 3. Person 3. condecōrābat | 1. Person 1. condecōrābāmus 2. Person 2. condecōrābātis 3. Person 3. condecōrābant |
| Perfekt | 1. Person 1. condecōrāvī 2. Person 2. condecōrāvisti 3. Person 3. condecōrāvit | 1. Person 1. condecōrāvimus 2. Person 2. condecōrāvistis 3. Person 3. condecōrāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. condecōrāverō 2. Person 2. condecōrāveris 3. Person 3. condecōrāverit | 1. Person 1. condecōrāverimus 2. Person 2. condecōrāveritis 3. Person 3. condecōrāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. condecōrāveram 2. Person 2. condecōrāverās 3. Person 3. condecōrāverat | 1. Person 1. condecōrāverāmus 2. Person 2. condecōrāverātis 3. Person 3. condecōrāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. condecōrem 2. Person 2. condecōrēs 3. Person 3. condecōret | 1. Person 1. condecōrēmus 2. Person 2. condecōrētis 3. Person 3. condecōrent |
| Imperfekt | 1. Person 1. condecōrārem 2. Person 2. condecōrārēs 3. Person 3. condecōrāret | 1. Person 1. condecōrārēmus 2. Person 2. condecōrārētis 3. Person 3. condecōrārent |
| Perfekt | 1. Person 1. condecōrāverim 2. Person 2. condecōrāveris 3. Person 3. condecōrāverit | 1. Person 1. condecōrāverimus 2. Person 2. condecōrāveritis 3. Person 3. condecōrāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. condecōrāvissem 2. Person 2. condecōrāvissēs 3. Person 3. condecōrāvisset | 1. Person 1. condecōrāvissēmus 2. Person 2. condecōrāvissētis 3. Person 3. condecōrāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | condecōrā! | condecōrāte! |
| Futur | 2. Person 2. condecōrāto! 3. Person 3. condecōrāto! | 2. Person 2. condecōrātōte! 3. Person 3. condecōranto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | condecōrāre |
| Perfekt | condecōrāvisse |
| Futur | condecōrātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | condecōrāns, condecōrantis |
| Futur | condecōrātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | condecōrandī |
|---|---|
| Dativ | condecōrandō |
| Akkusativ | ad condecōrandum |
| Ablativ | condecōrandō |
Supinum
| condecōrātum |