concupiscere
<cupīscō, cupīvī/cupiī, cupītum 3.> ||cupere||Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. concupīscō 2. Person 2. concupīscis 3. Person 3. concupīscit | 1. Person 1. concupīscimus 2. Person 2. concupīscitis 3. Person 3. concupīscunt |
Futur | 1. Person 1. concupīscam 2. Person 2. concupīsces 3. Person 3. concupīscet | 1. Person 1. concupīscemus 2. Person 2. concupīscetis 3. Person 3. concupīscent |
Imperfekt | 1. Person 1. concupīscebam 2. Person 2. concupīscebās 3. Person 3. concupīscebat | 1. Person 1. concupīscebāmus 2. Person 2. concupīscebātis 3. Person 3. concupīscebant |
Perfekt | 1. Person 1. concupīvī/ concupiī 2. Person 2. concupīvistī / concupistī 3. Person 3. concupīvit / concupiit | 1. Person 1. concupīvimus / concupiimus 2. Person 2. concupīvistis / concupistis 3. Person 3. concupīvērunt / concupiērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. concupīverō / concupierō 2. Person 2. concupīveris / concupieris 3. Person 3. concupīverit / concupierit | 1. Person 1. concupīverimus / concupierimus 2. Person 2. concupīveritis / concupieritis 3. Person 3. concupīverint / concupierint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. concupīveram / concupieram 2. Person 2. concupīverās / concupierās 3. Person 3. concupīverat / concupierat | 1. Person 1. concupīverāmus / concupierāmus 2. Person 2. concupīverātis / concupierātis 3. Person 3. concupīverant / concupierant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. concupīscam 2. Person 2. concupīscās 3. Person 3. concupīscat | 1. Person 1. concupīscāmus 2. Person 2. concupīscātis 3. Person 3. concupīscant |
Imperfekt | 1. Person 1. concupīscerem 2. Person 2. concupīscerēs 3. Person 3. concupīsceret | 1. Person 1. concupīscerēmus 2. Person 2. concupīscerētis 3. Person 3. concupīscerent |
Perfekt | 1. Person 1. concupīverim / concupierim 2. Person 2. concupīveris / concupieris 3. Person 3. concupīverit / concupierit | 1. Person 1. concupīverimus / concupierimus 2. Person 2. concupīveritis / concupieritis 3. Person 3. concupīverint / concupierint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. concupīvissem / concupissem 2. Person 2. concupīvissēs / concupissēs 3. Person 3. concupīvisset / concupisset | 1. Person 1. concupīvissēmus / concupissēmus 2. Person 2. concupīvissētis / concupissētis 3. Person 3. concupīvissent / concupissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | concupīsce! | concupīscite! |
Futur | 2. Person 2. concupīscito! 3. Person 3. concupīscito! | 2. Person 2. concupīscitōte! 3. Person 3. concupīscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | concupīscere |
Perfekt | concupīvisse / concupisse |
Futur | concupītum esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | concupīscens, concupīscentis |
Futur | concupītūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | concupīscendī |
---|---|
Dativ | concupīscendō |
Akkusativ | ad concupīscendum |
Ablativ | concupīscendō |
Supinum
concupītum |