concredere
<crēdō, crēdidī, crēditum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- anvertrauen, mitteilen (alicui aliquid jemandem etwas)con-crēderecon-crēdere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. concrēdō 2. Person 2. concrēdis 3. Person 3. concrēdit | 1. Person 1. concrēdimus 2. Person 2. concrēditis 3. Person 3. concrēdunt |
| Futur | 1. Person 1. concrēdam 2. Person 2. concrēdes 3. Person 3. concrēdet | 1. Person 1. concrēdemus 2. Person 2. concrēdetis 3. Person 3. concrēdent |
| Imperfekt | 1. Person 1. concrēdebam 2. Person 2. concrēdebās 3. Person 3. concrēdebat | 1. Person 1. concrēdebāmus 2. Person 2. concrēdebātis 3. Person 3. concrēdebant |
| Perfekt | 1. Person 1. concrēdidī 2. Person 2. concrēdidisti 3. Person 3. concrēdidit | 1. Person 1. concrēdidimus 2. Person 2. concrēdidistis 3. Person 3. concrēdidērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. concrēdiderō 2. Person 2. concrēdideris 3. Person 3. concrēdiderit | 1. Person 1. concrēdiderimus 2. Person 2. concrēdideritis 3. Person 3. concrēdiderint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. concrēdideram 2. Person 2. concrēdiderās 3. Person 3. concrēdiderat | 1. Person 1. concrēdiderāmus 2. Person 2. concrēdiderātis 3. Person 3. concrēdiderant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. concrēdam 2. Person 2. concrēdās 3. Person 3. concrēdat | 1. Person 1. concrēdāmus 2. Person 2. concrēdātis 3. Person 3. concrēdant |
| Imperfekt | 1. Person 1. concrēderem 2. Person 2. concrēderēs 3. Person 3. concrēderet | 1. Person 1. concrēderēmus 2. Person 2. concrēderētis 3. Person 3. concrēderent |
| Perfekt | 1. Person 1. concrēdiderim 2. Person 2. concrēdideris 3. Person 3. concrēdiderit | 1. Person 1. concrēdiderimus 2. Person 2. concrēdideritis 3. Person 3. concrēdiderint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. concrēdidissem 2. Person 2. concrēdidissēs 3. Person 3. concrēdidisset | 1. Person 1. concrēdidissēmus 2. Person 2. concrēdidissētis 3. Person 3. concrēdidissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | concrēde! | concrēdite! |
| Futur | 2. Person 2. concrēdito! 3. Person 3. concrēdito! | 2. Person 2. concrēditōte! 3. Person 3. concrēdunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | concrēdere |
| Perfekt | concrēdidisse |
| Futur | concrēditūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | concrēdens, concrēdentis |
| Futur | concrēditūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | concrēdendī |
|---|---|
| Dativ | concrēdendō |
| Akkusativ | ad concrēdendum |
| Ablativ | concrēdendō |
Supinum
| concrēditum |