concredere
<crēdō, crēdidī, crēditum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- anvertrauen, mitteilen (alicui aliquid jemandem etwas)con-crēderecon-crēdere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. concrēdō 2. Person 2. concrēdis 3. Person 3. concrēdit | 1. Person 1. concrēdimus 2. Person 2. concrēditis 3. Person 3. concrēdunt |
Futur | 1. Person 1. concrēdam 2. Person 2. concrēdes 3. Person 3. concrēdet | 1. Person 1. concrēdemus 2. Person 2. concrēdetis 3. Person 3. concrēdent |
Imperfekt | 1. Person 1. concrēdebam 2. Person 2. concrēdebās 3. Person 3. concrēdebat | 1. Person 1. concrēdebāmus 2. Person 2. concrēdebātis 3. Person 3. concrēdebant |
Perfekt | 1. Person 1. concrēdidī 2. Person 2. concrēdidisti 3. Person 3. concrēdidit | 1. Person 1. concrēdidimus 2. Person 2. concrēdidistis 3. Person 3. concrēdidērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. concrēdiderō 2. Person 2. concrēdideris 3. Person 3. concrēdiderit | 1. Person 1. concrēdiderimus 2. Person 2. concrēdideritis 3. Person 3. concrēdiderint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. concrēdideram 2. Person 2. concrēdiderās 3. Person 3. concrēdiderat | 1. Person 1. concrēdiderāmus 2. Person 2. concrēdiderātis 3. Person 3. concrēdiderant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. concrēdam 2. Person 2. concrēdās 3. Person 3. concrēdat | 1. Person 1. concrēdāmus 2. Person 2. concrēdātis 3. Person 3. concrēdant |
Imperfekt | 1. Person 1. concrēderem 2. Person 2. concrēderēs 3. Person 3. concrēderet | 1. Person 1. concrēderēmus 2. Person 2. concrēderētis 3. Person 3. concrēderent |
Perfekt | 1. Person 1. concrēdiderim 2. Person 2. concrēdideris 3. Person 3. concrēdiderit | 1. Person 1. concrēdiderimus 2. Person 2. concrēdideritis 3. Person 3. concrēdiderint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. concrēdidissem 2. Person 2. concrēdidissēs 3. Person 3. concrēdidisset | 1. Person 1. concrēdidissēmus 2. Person 2. concrēdidissētis 3. Person 3. concrēdidissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | concrēde! | concrēdite! |
Futur | 2. Person 2. concrēdito! 3. Person 3. concrēdito! | 2. Person 2. concrēditōte! 3. Person 3. concrēdunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | concrēdere |
Perfekt | concrēdidisse |
Futur | concrēditūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | concrēdens, concrēdentis |
Futur | concrēditūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | concrēdendī |
---|---|
Dativ | concrēdendō |
Akkusativ | ad concrēdendum |
Ablativ | concrēdendō |
Supinum
concrēditum |