concalere
<eō, con-calere, - 2.>T. Maccius Plautus Plaut.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. concalēō 2. Person 2. concalēs 3. Person 3. concalēt | 1. Person 1. concalēmus 2. Person 2. concalētis 3. Person 3. concalēnt |
| Futur | 1. Person 1. concalēbō 2. Person 2. concalēbis 3. Person 3. concalēbit | 1. Person 1. concalēbimus 2. Person 2. concalēbitis 3. Person 3. concalēbunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. concalēbam 2. Person 2. concalēbās 3. Person 3. concalēbat | 1. Person 1. concalēbāmus 2. Person 2. concalēbātis 3. Person 3. concalēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
| Futur 2 | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. concalēam 2. Person 2. concalēās 3. Person 3. concalēat | 1. Person 1. concalēāmus 2. Person 2. concalēātis 3. Person 3. concalēant |
| Imperfekt | 1. Person 1. concalērem 2. Person 2. concalērēs 3. Person 3. concalēret | 1. Person 1. concalērēmus 2. Person 2. concalērētis 3. Person 3. concalērent |
| Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | concalē! | concalēte! |
| Futur | 2. Person 2. concalēto! 3. Person 3. concalēto! | 2. Person 2. concalētōte! 3. Person 3. concalēnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | concalēre |
| Perfekt | - |
| Futur | - |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | concalēns, concalēntis |
| Futur | - |
Gerundium
| Genitiv | concalēndī |
|---|---|
| Dativ | concalēndō |
| Akkusativ | ad concalēndum |
| Ablativ | concalēndō |
Supinum
| - |