compromittere
<mittō, mīsī, missum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- übereinkommen, sich gegenseitig die Anerkennung des Schiedsspruches eines Schiedsrichters versprechencom-prōmitterecom-prōmittere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. comprōmittō 2. Person 2. comprōmittis 3. Person 3. comprōmittit | 1. Person 1. comprōmittimus 2. Person 2. comprōmittitis 3. Person 3. comprōmittunt |
| Futur | 1. Person 1. comprōmittam 2. Person 2. comprōmittes 3. Person 3. comprōmittet | 1. Person 1. comprōmittemus 2. Person 2. comprōmittetis 3. Person 3. comprōmittent |
| Imperfekt | 1. Person 1. comprōmittebam 2. Person 2. comprōmittebās 3. Person 3. comprōmittebat | 1. Person 1. comprōmittebāmus 2. Person 2. comprōmittebātis 3. Person 3. comprōmittebant |
| Perfekt | 1. Person 1. commīsī 2. Person 2. commīsisti 3. Person 3. commīsit | 1. Person 1. commīsimus 2. Person 2. commīsistis 3. Person 3. commīsērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. commīserō 2. Person 2. commīseris 3. Person 3. commīserit | 1. Person 1. commīserimus 2. Person 2. commīseritis 3. Person 3. commīserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. commīseram 2. Person 2. commīserās 3. Person 3. commīserat | 1. Person 1. commīserāmus 2. Person 2. commīserātis 3. Person 3. commīserant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. comprōmittam 2. Person 2. comprōmittās 3. Person 3. comprōmittat | 1. Person 1. comprōmittāmus 2. Person 2. comprōmittātis 3. Person 3. comprōmittant |
| Imperfekt | 1. Person 1. comprōmitterem 2. Person 2. comprōmitterēs 3. Person 3. comprōmitteret | 1. Person 1. comprōmitterēmus 2. Person 2. comprōmitterētis 3. Person 3. comprōmitterent |
| Perfekt | 1. Person 1. commīserim 2. Person 2. commīseris 3. Person 3. commīserit | 1. Person 1. commīserimus 2. Person 2. commīseritis 3. Person 3. commīserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. commīsissem 2. Person 2. commīsissēs 3. Person 3. commīsisset | 1. Person 1. commīsissēmus 2. Person 2. commīsissētis 3. Person 3. commīsissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | comprōmitte! | comprōmittite! |
| Futur | 2. Person 2. comprōmittito! 3. Person 3. comprōmittito! | 2. Person 2. comprōmittitōte! 3. Person 3. comprōmittunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | comprōmittere |
| Perfekt | commīsisse |
| Futur | commissūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | comprōmittens, comprōmittentis |
| Futur | commissūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | comprōmittendī |
|---|---|
| Dativ | comprōmittendō |
| Akkusativ | ad comprōmittendum |
| Ablativ | comprōmittendō |
Supinum
| commissum |