comprobare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- billigen, anerkennencom-probārecom-probāre
- gutheißencom-probārecom-probāre
- com-probāre im Passiv
- als richtig beweisen, bestätigencom-probārecom-probāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. comprobō 2. Person 2. comprobās 3. Person 3. comprobat | 1. Person 1. comprobāmus 2. Person 2. comprobātis 3. Person 3. comprobant |
Futur | 1. Person 1. comprobābō 2. Person 2. comprobābis 3. Person 3. comprobābit | 1. Person 1. comprobābimus 2. Person 2. comprobābitis 3. Person 3. comprobābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. comprobābam 2. Person 2. comprobābās 3. Person 3. comprobābat | 1. Person 1. comprobābāmus 2. Person 2. comprobābātis 3. Person 3. comprobābant |
Perfekt | 1. Person 1. comprobāvī 2. Person 2. comprobāvisti 3. Person 3. comprobāvit | 1. Person 1. comprobāvimus 2. Person 2. comprobāvistis 3. Person 3. comprobāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. comprobāverō 2. Person 2. comprobāveris 3. Person 3. comprobāverit | 1. Person 1. comprobāverimus 2. Person 2. comprobāveritis 3. Person 3. comprobāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. comprobāveram 2. Person 2. comprobāverās 3. Person 3. comprobāverat | 1. Person 1. comprobāverāmus 2. Person 2. comprobāverātis 3. Person 3. comprobāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. comprobem 2. Person 2. comprobēs 3. Person 3. comprobet | 1. Person 1. comprobēmus 2. Person 2. comprobētis 3. Person 3. comprobent |
Imperfekt | 1. Person 1. comprobārem 2. Person 2. comprobārēs 3. Person 3. comprobāret | 1. Person 1. comprobārēmus 2. Person 2. comprobārētis 3. Person 3. comprobārent |
Perfekt | 1. Person 1. comprobāverim 2. Person 2. comprobāveris 3. Person 3. comprobāverit | 1. Person 1. comprobāverimus 2. Person 2. comprobāveritis 3. Person 3. comprobāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. comprobāvissem 2. Person 2. comprobāvissēs 3. Person 3. comprobāvisset | 1. Person 1. comprobāvissēmus 2. Person 2. comprobāvissētis 3. Person 3. comprobāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | comprobā! | comprobāte! |
Futur | 2. Person 2. comprobāto! 3. Person 3. comprobāto! | 2. Person 2. comprobātōte! 3. Person 3. comprobanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | comprobāre |
Perfekt | comprobāvisse |
Futur | comprobātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | comprobāns, comprobantis |
Futur | comprobātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | comprobandī |
---|---|
Dativ | comprobandō |
Akkusativ | ad comprobandum |
Ablativ | comprobandō |
Supinum
comprobātum |