complicare
<ō, āvī/uī, ātum/itum, 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. complicō 2. Person 2. complicās 3. Person 3. complicat | 1. Person 1. complicāmus 2. Person 2. complicātis 3. Person 3. complicant |
| Futur | 1. Person 1. complicābō 2. Person 2. complicābis 3. Person 3. complicābit | 1. Person 1. complicābimus 2. Person 2. complicābitis 3. Person 3. complicābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. complicābam 2. Person 2. complicābās 3. Person 3. complicābat | 1. Person 1. complicābāmus 2. Person 2. complicābātis 3. Person 3. complicābant |
| Perfekt | 1. Person 1. complicāvī/complicui 2. Person 2. complicāvisti/complicuisti 3. Person 3. complicāvit/complicuit | 1. Person 1. complicāvimus/complicuimus 2. Person 2. complicāvistis/complicuistis 3. Person 3. complicāvērunt/complicuerunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. complicāverō/complicuero 2. Person 2. complicāveris/complicueris 3. Person 3. complicāverit/complicuerit | 1. Person 1. complicāverimus/complicuerimus 2. Person 2. complicāveritis/complicueritis 3. Person 3. complicāverint/complicuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. complicāveram/complicueram 2. Person 2. complicāverās/complicueras 3. Person 3. complicāverat/complicuerat | 1. Person 1. complicāverāmus/complicueramus 2. Person 2. complicāverātis/complicueratis 3. Person 3. complicāverant/complicuerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. complicem 2. Person 2. complicēs 3. Person 3. complicet | 1. Person 1. complicēmus 2. Person 2. complicētis 3. Person 3. complicent |
| Imperfekt | 1. Person 1. complicārem 2. Person 2. complicārēs 3. Person 3. complicāret | 1. Person 1. complicārēmus 2. Person 2. complicārētis 3. Person 3. complicārent |
| Perfekt | 1. Person 1. complicāverim/complicuerim 2. Person 2. complicāveris/complicueris 3. Person 3. complicāverit/complicuerit | 1. Person 1. complicāverimus/complicuerimus 2. Person 2. complicāveritis/complicueritis 3. Person 3. complicāverint/complicuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. complicāvissem/complicuissem 2. Person 2. complicāvissēs/complicuisses 3. Person 3. complicāvisset/complicuisset | 1. Person 1. complicāvissēmus/complicuissemus 2. Person 2. complicāvissētis/complicuissetis 3. Person 3. complicāvissent/complicuissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | complicā! | complicāte! |
| Futur | 2. Person 2. complicāto! 3. Person 3. complicāto! | 2. Person 2. complicātōte! 3. Person 3. complicanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | complicāre |
| Perfekt | complicāvisse/complicuisse |
| Futur | complicātūrum/compliciturum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | complicāns, complicantis |
| Futur | complicātūrus/compliciturus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | complicandī |
|---|---|
| Dativ | complicandō |
| Akkusativ | ad complicandum |
| Ablativ | complicandō |
Supinum
| complicātum/complicitum |