complere
<eō, ēvī, ētum 2.>Übersicht aller Übersetzungen
- com-plēre
- anfüllencom-plērecom-plēre
- auffüllen (aliquem/aliquid re/alicuius rei jemanden/etwas mit etwas)com-plērecom-plēre
- gefüllt werden, sich füllencom-plēre im Passivcom-plēre im Passiv
- ergänzen, vervollständigencom-plērecom-plēre
- legiones complereLegionen auffüllenlegiones complere
- suum numerum compleredie auferlegte Zahl vollständig liefernsuum numerum complere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. complēō 2. Person 2. complēs 3. Person 3. complēt | 1. Person 1. complēmus 2. Person 2. complētis 3. Person 3. complēnt |
| Futur | 1. Person 1. complēbō 2. Person 2. complēbis 3. Person 3. complēbit | 1. Person 1. complēbimus 2. Person 2. complēbitis 3. Person 3. complēbunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. complēbam 2. Person 2. complēbās 3. Person 3. complēbat | 1. Person 1. complēbāmus 2. Person 2. complēbātis 3. Person 3. complēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. complevī 2. Person 2. complevisti 3. Person 3. complevit | 1. Person 1. complevimus 2. Person 2. complevistis 3. Person 3. complevērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. compleverō 2. Person 2. compleveris 3. Person 3. compleverit | 1. Person 1. compleverimus 2. Person 2. compleveritis 3. Person 3. compleverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. compleveram 2. Person 2. compleverās 3. Person 3. compleverat | 1. Person 1. compleverāmus 2. Person 2. compleverātis 3. Person 3. compleverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. complēam 2. Person 2. complēās 3. Person 3. complēat | 1. Person 1. complēāmus 2. Person 2. complēātis 3. Person 3. complēant |
| Imperfekt | 1. Person 1. complērem 2. Person 2. complērēs 3. Person 3. complēret | 1. Person 1. complērēmus 2. Person 2. complērētis 3. Person 3. complērent |
| Perfekt | 1. Person 1. compleverim 2. Person 2. compleveris 3. Person 3. compleverit | 1. Person 1. compleverimus 2. Person 2. compleveritis 3. Person 3. compleverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. complevissem 2. Person 2. complevissēs 3. Person 3. complevisset | 1. Person 1. complevissēmus 2. Person 2. complevissētis 3. Person 3. complevissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | complē! | complēte! |
| Futur | 2. Person 2. complēto! 3. Person 3. complēto! | 2. Person 2. complētōte! 3. Person 3. complēnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | complēre |
| Perfekt | complevisse |
| Futur | completūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | complēns, complēntis |
| Futur | completūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | complēndī |
|---|---|
| Dativ | complēndō |
| Akkusativ | ad complēndum |
| Ablativ | complēndō |
Supinum
| completum |