commaculare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- beflecken, besudeln (aliquid re etwas mit etwas)com-maculārecom-maculāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. commaculō 2. Person 2. commaculās 3. Person 3. commaculat | 1. Person 1. commaculāmus 2. Person 2. commaculātis 3. Person 3. commaculant |
| Futur | 1. Person 1. commaculābō 2. Person 2. commaculābis 3. Person 3. commaculābit | 1. Person 1. commaculābimus 2. Person 2. commaculābitis 3. Person 3. commaculābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. commaculābam 2. Person 2. commaculābās 3. Person 3. commaculābat | 1. Person 1. commaculābāmus 2. Person 2. commaculābātis 3. Person 3. commaculābant |
| Perfekt | 1. Person 1. commaculāvī 2. Person 2. commaculāvisti 3. Person 3. commaculāvit | 1. Person 1. commaculāvimus 2. Person 2. commaculāvistis 3. Person 3. commaculāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. commaculāverō 2. Person 2. commaculāveris 3. Person 3. commaculāverit | 1. Person 1. commaculāverimus 2. Person 2. commaculāveritis 3. Person 3. commaculāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. commaculāveram 2. Person 2. commaculāverās 3. Person 3. commaculāverat | 1. Person 1. commaculāverāmus 2. Person 2. commaculāverātis 3. Person 3. commaculāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. commaculem 2. Person 2. commaculēs 3. Person 3. commaculet | 1. Person 1. commaculēmus 2. Person 2. commaculētis 3. Person 3. commaculent |
| Imperfekt | 1. Person 1. commaculārem 2. Person 2. commaculārēs 3. Person 3. commaculāret | 1. Person 1. commaculārēmus 2. Person 2. commaculārētis 3. Person 3. commaculārent |
| Perfekt | 1. Person 1. commaculāverim 2. Person 2. commaculāveris 3. Person 3. commaculāverit | 1. Person 1. commaculāverimus 2. Person 2. commaculāveritis 3. Person 3. commaculāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. commaculāvissem 2. Person 2. commaculāvissēs 3. Person 3. commaculāvisset | 1. Person 1. commaculāvissēmus 2. Person 2. commaculāvissētis 3. Person 3. commaculāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | commaculā! | commaculāte! |
| Futur | 2. Person 2. commaculāto! 3. Person 3. commaculāto! | 2. Person 2. commaculātōte! 3. Person 3. commaculanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | commaculāre |
| Perfekt | commaculāvisse |
| Futur | commaculātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | commaculāns, commaculantis |
| Futur | commaculātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | commaculandī |
|---|---|
| Dativ | commaculandō |
| Akkusativ | ad commaculandum |
| Ablativ | commaculandō |
Supinum
| commaculātum |