circumvincire
<vinciō, circum-vincire, vinctum 4.>T. Maccius Plautus Plaut.Übersicht aller Übersetzungen
- rings umbinden, einbindencircum-vincīrecircum-vincīre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumvincīō 2. Person 2. circumvincīs 3. Person 3. circumvincīt | 1. Person 1. circumvincīmus 2. Person 2. circumvincītis 3. Person 3. circumvincīunt |
| Futur | 1. Person 1. circumvincīam 2. Person 2. circumvincīes 3. Person 3. circumvincīet | 1. Person 1. circumvincīemus 2. Person 2. circumvincīetis 3. Person 3. circumvincīent |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumvincīebam 2. Person 2. circumvincīebās 3. Person 3. circumvincīebat | 1. Person 1. circumvincīebāmus 2. Person 2. circumvincīebātis 3. Person 3. circumvincīebant |
| Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
| Futur 2 | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumvincīam 2. Person 2. circumvincīās 3. Person 3. circumvincīat | 1. Person 1. circumvincīāmus 2. Person 2. circumvincīātis 3. Person 3. circumvincīant |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumvincīrem 2. Person 2. circumvincīrēs 3. Person 3. circumvincīret | 1. Person 1. circumvincīrēmus 2. Person 2. circumvincīrētis 3. Person 3. circumvincīrent |
| Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | circumvincī! | circumvincīte! |
| Futur | 2. Person 2. circumvincīto! 3. Person 3. circumvincīto! | 2. Person 2. circumvincītōte! 3. Person 3. circumvincīunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | circumvincīre |
| Perfekt | - |
| Futur | circumvinctūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | circumvincīens, circumvincīentis |
| Futur | circumvinctūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | circumvincīendī |
|---|---|
| Dativ | circumvincīendō |
| Akkusativ | ad circumvincīendum |
| Ablativ | circumvincīendō |
Supinum
| circumvin&cmacr;tum |