circumponere
<pōnō, posuī, positum 3.> poetischpoet (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- rings herumsetzen, herumlegen (aliquid alicui rei etwas um etwas)circum-pōnerecircum-pōnere
- aliquos sellae suae circumponereirgendwelche zu beiden Seiten seines Sessels aufstellenaliquos sellae suae circumponere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumpōnō 2. Person 2. circumpōnis 3. Person 3. circumpōnit | 1. Person 1. circumpōnimus 2. Person 2. circumpōnitis 3. Person 3. circumpōnunt |
| Futur | 1. Person 1. circumpōnam 2. Person 2. circumpōnes 3. Person 3. circumpōnet | 1. Person 1. circumpōnemus 2. Person 2. circumpōnetis 3. Person 3. circumpōnent |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumpōnebam 2. Person 2. circumpōnebās 3. Person 3. circumpōnebat | 1. Person 1. circumpōnebāmus 2. Person 2. circumpōnebātis 3. Person 3. circumpōnebant |
| Perfekt | 1. Person 1. circumposuī 2. Person 2. circumposuisti 3. Person 3. circumposuit | 1. Person 1. circumposuimus 2. Person 2. circumposuistis 3. Person 3. circumposuērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. circumposuerō 2. Person 2. circumposueris 3. Person 3. circumposuerit | 1. Person 1. circumposuerimus 2. Person 2. circumposueritis 3. Person 3. circumposuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumposueram 2. Person 2. circumposuerās 3. Person 3. circumposuerat | 1. Person 1. circumposuerāmus 2. Person 2. circumposuerātis 3. Person 3. circumposuerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumpōnam 2. Person 2. circumpōnās 3. Person 3. circumpōnat | 1. Person 1. circumpōnāmus 2. Person 2. circumpōnātis 3. Person 3. circumpōnant |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumpōnerem 2. Person 2. circumpōnerēs 3. Person 3. circumpōneret | 1. Person 1. circumpōnerēmus 2. Person 2. circumpōnerētis 3. Person 3. circumpōnerent |
| Perfekt | 1. Person 1. circumposuerim 2. Person 2. circumposueris 3. Person 3. circumposuerit | 1. Person 1. circumposuerimus 2. Person 2. circumposueritis 3. Person 3. circumposuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumposuissem 2. Person 2. circumposuissēs 3. Person 3. circumposuisset | 1. Person 1. circumposuissēmus 2. Person 2. circumposuissētis 3. Person 3. circumposuissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | circumpōne! | circumpōnite! |
| Futur | 2. Person 2. circumpōnito! 3. Person 3. circumpōnito! | 2. Person 2. circumpōnitōte! 3. Person 3. circumpōnunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | circumpōnere |
| Perfekt | circumposuisse |
| Futur | circumpositūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | circumpōnens, circumpōnentis |
| Futur | circumpositūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | circumpōnendī |
|---|---|
| Dativ | circumpōnendō |
| Akkusativ | ad circumpōnendum |
| Ablativ | circumpōnendō |
Supinum
| circumpositum |