circumplicare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. circumplicō 2. Person 2. circumplicās 3. Person 3. circumplicat | 1. Person 1. circumplicāmus 2. Person 2. circumplicātis 3. Person 3. circumplicant |
Futur | 1. Person 1. circumplicābō 2. Person 2. circumplicābis 3. Person 3. circumplicābit | 1. Person 1. circumplicābimus 2. Person 2. circumplicābitis 3. Person 3. circumplicābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. circumplicābam 2. Person 2. circumplicābās 3. Person 3. circumplicābat | 1. Person 1. circumplicābāmus 2. Person 2. circumplicābātis 3. Person 3. circumplicābant |
Perfekt | 1. Person 1. circumplicāvī 2. Person 2. circumplicāvisti 3. Person 3. circumplicāvit | 1. Person 1. circumplicāvimus 2. Person 2. circumplicāvistis 3. Person 3. circumplicāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. circumplicāverō 2. Person 2. circumplicāveris 3. Person 3. circumplicāverit | 1. Person 1. circumplicāverimus 2. Person 2. circumplicāveritis 3. Person 3. circumplicāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumplicāveram 2. Person 2. circumplicāverās 3. Person 3. circumplicāverat | 1. Person 1. circumplicāverāmus 2. Person 2. circumplicāverātis 3. Person 3. circumplicāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. circumplicem 2. Person 2. circumplicēs 3. Person 3. circumplicet | 1. Person 1. circumplicēmus 2. Person 2. circumplicētis 3. Person 3. circumplicent |
Imperfekt | 1. Person 1. circumplicārem 2. Person 2. circumplicārēs 3. Person 3. circumplicāret | 1. Person 1. circumplicārēmus 2. Person 2. circumplicārētis 3. Person 3. circumplicārent |
Perfekt | 1. Person 1. circumplicāverim 2. Person 2. circumplicāveris 3. Person 3. circumplicāverit | 1. Person 1. circumplicāverimus 2. Person 2. circumplicāveritis 3. Person 3. circumplicāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumplicāvissem 2. Person 2. circumplicāvissēs 3. Person 3. circumplicāvisset | 1. Person 1. circumplicāvissēmus 2. Person 2. circumplicāvissētis 3. Person 3. circumplicāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | circumplicā! | circumplicāte! |
Futur | 2. Person 2. circumplicāto! 3. Person 3. circumplicāto! | 2. Person 2. circumplicātōte! 3. Person 3. circumplicanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | circumplicāre |
Perfekt | circumplicāvisse |
Futur | circumplicātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | circumplicāns, circumplicantis |
Futur | circumplicātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | circumplicandī |
---|---|
Dativ | circumplicandō |
Akkusativ | ad circumplicandum |
Ablativ | circumplicandō |
Supinum
circumplicātum |