circumicere
<iciō, iēcī, iectum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- exercitum totis moenibus circumiceredas Heer um die ganze Mauer herum aufstellenexercitum totis moenibus circumicere
- anguis vectem circumiectusM. Tullius Cicero Cic.um den Türbalken geschlungene Schlangeanguis vectem circumiectusM. Tullius Cicero Cic.
- umschließen, umgeben (re mit etwas)circum-icerecircum-icere
- planities saltibus circumiectavon Wäldern umgebene Ebeneplanities saltibus circumiecta
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumiciō 2. Person 2. circumicis 3. Person 3. circumicit | 1. Person 1. circumicimus 2. Person 2. circumicitis 3. Person 3. circumiciunt |
| Futur | 1. Person 1. circumiciam 2. Person 2. circumiciēs 3. Person 3. circumiciet | 1. Person 1. circumiciēmus 2. Person 2. circumiciētis 3. Person 3. circumicient |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumiciēbam 2. Person 2. circumiciēbās 3. Person 3. circumiciēbat | 1. Person 1. circumiciēbāmus 2. Person 2. circumiciēbātis 3. Person 3. circumiciēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. circumiēcī 2. Person 2. circumiēcīsti 3. Person 3. circumiēcit | 1. Person 1. circumiēcimus 2. Person 2. circumiēcīstis 3. Person 3. circumiēcērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. circumiēcerō 2. Person 2. circumiēceris 3. Person 3. circumiēcerit | 1. Person 1. circumiēcerimus 2. Person 2. circumiēceritis 3. Person 3. circumiēcerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumiēceram 2. Person 2. circumiēcerās 3. Person 3. circumiēcerat | 1. Person 1. circumiēcerāmus 2. Person 2. circumiēcerātis 3. Person 3. circumiēcerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumiciam 2. Person 2. circumiciās 3. Person 3. circumiciat | 1. Person 1. circumiciāmus 2. Person 2. circumiciātis 3. Person 3. circumiciant |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumicerem 2. Person 2. circumicerēs 3. Person 3. circumiceret | 1. Person 1. circumicerēmus 2. Person 2. circumicerētis 3. Person 3. circumicerent |
| Perfekt | 1. Person 1. circumiēcerim 2. Person 2. circumiēceris 3. Person 3. circumiēcerit | 1. Person 1. circumiēcerimus 2. Person 2. circumiēceritis 3. Person 3. circumiēcerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumiēcīssem 2. Person 2. circumiēcīssēs 3. Person 3. circumiēcīsset | 1. Person 1. circumiēcissēmus 2. Person 2. circumiēcissētis 3. Person 3. circumiēcīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | circumice! | circumicite! |
| Futur | 2. Person 2. circumicito! 3. Person 3. circumicito! | 2. Person 2. circumicitōte! 3. Person 3. circumiciūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | circumicere |
| Perfekt | circumiēcīsse |
| Futur | circumiectūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | circumiciēns, circumiciēntis |
| Futur | circumiectūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | circumiciēndī |
|---|---|
| Dativ | circumiciēndō |
| Akkusativ | ad circumiciēndum |
| Ablativ | circumiciēndō |
Supinum
| circumiectum |