circumflectere
<flectō, flexī, flexum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- umbiegen, umlenkencircum-flectere poetischpoetcircum-flectere poetischpoet
- longos cursūs circumflecterein weitem Bogen umfahrenlongos cursūs circumflectere
- lang aussprechencircum-flectere A. GelliusGell. GrammatikGRAMcircum-flectere A. GelliusGell. GrammatikGRAM
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. circumflectō 2. Person 2. circumflectis 3. Person 3. circumflectit | 1. Person 1. circumflectimus 2. Person 2. circumflectitis 3. Person 3. circumflectunt |
Futur | 1. Person 1. circumflectam 2. Person 2. circumflectes 3. Person 3. circumflectet | 1. Person 1. circumflectemus 2. Person 2. circumflectetis 3. Person 3. circumflectent |
Imperfekt | 1. Person 1. circumflectebam 2. Person 2. circumflectebās 3. Person 3. circumflectebat | 1. Person 1. circumflectebāmus 2. Person 2. circumflectebātis 3. Person 3. circumflectebant |
Perfekt | 1. Person 1. circumflexī 2. Person 2. circumflexisti 3. Person 3. circumflexit | 1. Person 1. circumfleximus 2. Person 2. circumflexistis 3. Person 3. circumflexērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. circumflexerō 2. Person 2. circumflexeris 3. Person 3. circumflexerit | 1. Person 1. circumflexerimus 2. Person 2. circumflexeritis 3. Person 3. circumflexerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumflexeram 2. Person 2. circumflexerās 3. Person 3. circumflexerat | 1. Person 1. circumflexerāmus 2. Person 2. circumflexerātis 3. Person 3. circumflexerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. circumflectam 2. Person 2. circumflectās 3. Person 3. circumflectat | 1. Person 1. circumflectāmus 2. Person 2. circumflectātis 3. Person 3. circumflectant |
Imperfekt | 1. Person 1. circumflecterem 2. Person 2. circumflecterēs 3. Person 3. circumflecteret | 1. Person 1. circumflecterēmus 2. Person 2. circumflecterētis 3. Person 3. circumflecterent |
Perfekt | 1. Person 1. circumflexerim 2. Person 2. circumflexeris 3. Person 3. circumflexerit | 1. Person 1. circumflexerimus 2. Person 2. circumflexeritis 3. Person 3. circumflexerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumflexissem 2. Person 2. circumflexissēs 3. Person 3. circumflexisset | 1. Person 1. circumflexissēmus 2. Person 2. circumflexissētis 3. Person 3. circumflexissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | circumflecte! | circumflectite! |
Futur | 2. Person 2. circumflectito! 3. Person 3. circumflectito! | 2. Person 2. circumflectitōte! 3. Person 3. circumflectunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | circumflectere |
Perfekt | circumflexisse |
Futur | circumflexūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | circumflectens, circumflectentis |
Futur | circumflexūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | circumflectendī |
---|---|
Dativ | circumflectendō |
Akkusativ | ad circumflectendum |
Ablativ | circumflectendō |
Supinum
circumflexum |