circumducere
<dūcō, dūxī, ductum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- (im Kreis) herumführen, herumziehencircum-dūcerecircum-dūcere
- herumführencircum-dūcerecircum-dūcere
- dehnen, lang aussprechencircum-dūcere GrammatikGRAMcircum-dūcere GrammatikGRAM
- ausdehnen, auswalzen, umschreibencircum-dūcere M. Fabius QuintilianusQuint. RhetorikRHET LiteraturLITcircum-dūcere M. Fabius QuintilianusQuint. RhetorikRHET LiteraturLIT
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumdūcō 2. Person 2. circumdūcis 3. Person 3. circumdūcit | 1. Person 1. circumdūcimus 2. Person 2. circumdūcitis 3. Person 3. circumdūcunt |
| Futur | 1. Person 1. circumdūcam 2. Person 2. circumdūces 3. Person 3. circumdūcet | 1. Person 1. circumdūcemus 2. Person 2. circumdūcetis 3. Person 3. circumdūcent |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumdūcebam 2. Person 2. circumdūcebās 3. Person 3. circumdūcebat | 1. Person 1. circumdūcebāmus 2. Person 2. circumdūcebātis 3. Person 3. circumdūcebant |
| Perfekt | 1. Person 1. circumdūxī 2. Person 2. circumdūxisti 3. Person 3. circumdūxit | 1. Person 1. circumdūximus 2. Person 2. circumdūxistis 3. Person 3. circumdūxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. circumdūxerō 2. Person 2. circumdūxeris 3. Person 3. circumdūxerit | 1. Person 1. circumdūxerimus 2. Person 2. circumdūxeritis 3. Person 3. circumdūxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumdūxeram 2. Person 2. circumdūxerās 3. Person 3. circumdūxerat | 1. Person 1. circumdūxerāmus 2. Person 2. circumdūxerātis 3. Person 3. circumdūxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. circumdūcam 2. Person 2. circumdūcās 3. Person 3. circumdūcat | 1. Person 1. circumdūcāmus 2. Person 2. circumdūcātis 3. Person 3. circumdūcant |
| Imperfekt | 1. Person 1. circumdūcerem 2. Person 2. circumdūcerēs 3. Person 3. circumdūceret | 1. Person 1. circumdūcerēmus 2. Person 2. circumdūcerētis 3. Person 3. circumdūcerent |
| Perfekt | 1. Person 1. circumdūxerim 2. Person 2. circumdūxeris 3. Person 3. circumdūxerit | 1. Person 1. circumdūxerimus 2. Person 2. circumdūxeritis 3. Person 3. circumdūxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumdūxissem 2. Person 2. circumdūxissēs 3. Person 3. circumdūxisset | 1. Person 1. circumdūxissēmus 2. Person 2. circumdūxissētis 3. Person 3. circumdūxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | circumdūce! | circumdūcite! |
| Futur | 2. Person 2. circumdūcito! 3. Person 3. circumdūcito! | 2. Person 2. circumdūcitōte! 3. Person 3. circumdūcunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | circumdūcere |
| Perfekt | circumdūxisse |
| Futur | circumductūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | circumdūcens, circumdūcentis |
| Futur | circumductūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | circumdūcendī |
|---|---|
| Dativ | circumdūcendō |
| Akkusativ | ad circumdūcendum |
| Ablativ | circumdūcendō |
Supinum
| circumductum |