circumcursare
<ō, āvī, ātum 1.> ||circumcurrere||Übersicht aller Übersetzungen
- ringsherum laufen, herumlaufen (aliquem um jemanden, bei jemandem), (aliquid in etwas, bei etwas, um etwas)circumcursārecircumcursāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. circumcursō 2. Person 2. circumcursās 3. Person 3. circumcursat | 1. Person 1. circumcursāmus 2. Person 2. circumcursātis 3. Person 3. circumcursant |
Futur | 1. Person 1. circumcursābō 2. Person 2. circumcursābis 3. Person 3. circumcursābit | 1. Person 1. circumcursābimus 2. Person 2. circumcursābitis 3. Person 3. circumcursābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. circumcursābam 2. Person 2. circumcursābās 3. Person 3. circumcursābat | 1. Person 1. circumcursābāmus 2. Person 2. circumcursābātis 3. Person 3. circumcursābant |
Perfekt | 1. Person 1. circumcursāvī 2. Person 2. circumcursāvisti 3. Person 3. circumcursāvit | 1. Person 1. circumcursāvimus 2. Person 2. circumcursāvistis 3. Person 3. circumcursāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. circumcursāverō 2. Person 2. circumcursāveris 3. Person 3. circumcursāverit | 1. Person 1. circumcursāverimus 2. Person 2. circumcursāveritis 3. Person 3. circumcursāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumcursāveram 2. Person 2. circumcursāverās 3. Person 3. circumcursāverat | 1. Person 1. circumcursāverāmus 2. Person 2. circumcursāverātis 3. Person 3. circumcursāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. circumcursem 2. Person 2. circumcursēs 3. Person 3. circumcurset | 1. Person 1. circumcursēmus 2. Person 2. circumcursētis 3. Person 3. circumcursent |
Imperfekt | 1. Person 1. circumcursārem 2. Person 2. circumcursārēs 3. Person 3. circumcursāret | 1. Person 1. circumcursārēmus 2. Person 2. circumcursārētis 3. Person 3. circumcursārent |
Perfekt | 1. Person 1. circumcursāverim 2. Person 2. circumcursāveris 3. Person 3. circumcursāverit | 1. Person 1. circumcursāverimus 2. Person 2. circumcursāveritis 3. Person 3. circumcursāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumcursāvissem 2. Person 2. circumcursāvissēs 3. Person 3. circumcursāvisset | 1. Person 1. circumcursāvissēmus 2. Person 2. circumcursāvissētis 3. Person 3. circumcursāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | circumcursā! | circumcursāte! |
Futur | 2. Person 2. circumcursāto! 3. Person 3. circumcursāto! | 2. Person 2. circumcursātōte! 3. Person 3. circumcursanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | circumcursāre |
Perfekt | circumcursāvisse |
Futur | circumcursātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | circumcursāns, circumcursantis |
Futur | circumcursātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | circumcursandī |
---|---|
Dativ | circumcursandō |
Akkusativ | ad circumcursandum |
Ablativ | circumcursandō |
Supinum
circumcursātum |