circitare
<ō, āvī, ātum 1.>L. Annaeus Seneca d. J. Sen.Übersicht aller Übersetzungen
- durchwanderncircitārecircitāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. circitō 2. Person 2. circitās 3. Person 3. circitat | 1. Person 1. circitāmus 2. Person 2. circitātis 3. Person 3. circitant |
Futur | 1. Person 1. circitābō 2. Person 2. circitābis 3. Person 3. circitābit | 1. Person 1. circitābimus 2. Person 2. circitābitis 3. Person 3. circitābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. circitābam 2. Person 2. circitābās 3. Person 3. circitābat | 1. Person 1. circitābāmus 2. Person 2. circitābātis 3. Person 3. circitābant |
Perfekt | 1. Person 1. circitāvī 2. Person 2. circitāvisti 3. Person 3. circitāvit | 1. Person 1. circitāvimus 2. Person 2. circitāvistis 3. Person 3. circitāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. circitāverō 2. Person 2. circitāveris 3. Person 3. circitāverit | 1. Person 1. circitāverimus 2. Person 2. circitāveritis 3. Person 3. circitāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. circitāveram 2. Person 2. circitāverās 3. Person 3. circitāverat | 1. Person 1. circitāverāmus 2. Person 2. circitāverātis 3. Person 3. circitāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. circitem 2. Person 2. circitēs 3. Person 3. circitet | 1. Person 1. circitēmus 2. Person 2. circitētis 3. Person 3. circitent |
Imperfekt | 1. Person 1. circitārem 2. Person 2. circitārēs 3. Person 3. circitāret | 1. Person 1. circitārēmus 2. Person 2. circitārētis 3. Person 3. circitārent |
Perfekt | 1. Person 1. circitāverim 2. Person 2. circitāveris 3. Person 3. circitāverit | 1. Person 1. circitāverimus 2. Person 2. circitāveritis 3. Person 3. circitāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. circitāvissem 2. Person 2. circitāvissēs 3. Person 3. circitāvisset | 1. Person 1. circitāvissēmus 2. Person 2. circitāvissētis 3. Person 3. circitāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | circitā! | circitāte! |
Futur | 2. Person 2. circitāto! 3. Person 3. circitāto! | 2. Person 2. circitātōte! 3. Person 3. circitanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | circitāre |
Perfekt | circitāvisse |
Futur | circitātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | circitāns, circitantis |
Futur | circitātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | circitandī |
---|---|
Dativ | circitandō |
Akkusativ | ad circitandum |
Ablativ | circitandō |
Supinum
circitātum |