auspicare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.> auspicārī <or, ātus sum 1.> ||auspex||Übersicht aller Übersetzungen
- Auspizien durchführenauspicāreauspicāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. auspicō 2. Person 2. auspicās 3. Person 3. auspicat | 1. Person 1. auspicāmus 2. Person 2. auspicātis 3. Person 3. auspicant |
| Futur | 1. Person 1. auspicābō 2. Person 2. auspicābis 3. Person 3. auspicābit | 1. Person 1. auspicābimus 2. Person 2. auspicābitis 3. Person 3. auspicābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. auspicābam 2. Person 2. auspicābās 3. Person 3. auspicābat | 1. Person 1. auspicābāmus 2. Person 2. auspicābātis 3. Person 3. auspicābant |
| Perfekt | 1. Person 1. auspicāvī 2. Person 2. auspicāvisti 3. Person 3. auspicāvit | 1. Person 1. auspicāvimus 2. Person 2. auspicāvistis 3. Person 3. auspicāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. auspicāverō 2. Person 2. auspicāveris 3. Person 3. auspicāverit | 1. Person 1. auspicāverimus 2. Person 2. auspicāveritis 3. Person 3. auspicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. auspicāveram 2. Person 2. auspicāverās 3. Person 3. auspicāverat | 1. Person 1. auspicāverāmus 2. Person 2. auspicāverātis 3. Person 3. auspicāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. auspicem 2. Person 2. auspicēs 3. Person 3. auspicet | 1. Person 1. auspicēmus 2. Person 2. auspicētis 3. Person 3. auspicent |
| Imperfekt | 1. Person 1. auspicārem 2. Person 2. auspicārēs 3. Person 3. auspicāret | 1. Person 1. auspicārēmus 2. Person 2. auspicārētis 3. Person 3. auspicārent |
| Perfekt | 1. Person 1. auspicāverim 2. Person 2. auspicāveris 3. Person 3. auspicāverit | 1. Person 1. auspicāverimus 2. Person 2. auspicāveritis 3. Person 3. auspicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. auspicāvissem 2. Person 2. auspicāvissēs 3. Person 3. auspicāvisset | 1. Person 1. auspicāvissēmus 2. Person 2. auspicāvissētis 3. Person 3. auspicāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | auspicā! | auspicāte! |
| Futur | 2. Person 2. auspicāto! 3. Person 3. auspicāto! | 2. Person 2. auspicātōte! 3. Person 3. auspicanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | auspicāre |
| Perfekt | auspicāvisse |
| Futur | auspicātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | auspicāns, auspicantis |
| Futur | auspicātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | auspicandī |
|---|---|
| Dativ | auspicandō |
| Akkusativ | ad auspicandum |
| Ablativ | auspicandō |
Supinum
| auspicātum |
auspicare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. auspicō 2. Person 2. auspicās 3. Person 3. auspicat | 1. Person 1. auspicāmus 2. Person 2. auspicātis 3. Person 3. auspicant |
| Futur | 1. Person 1. auspicābō 2. Person 2. auspicābis 3. Person 3. auspicābit | 1. Person 1. auspicābimus 2. Person 2. auspicābitis 3. Person 3. auspicābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. auspicābam 2. Person 2. auspicābās 3. Person 3. auspicābat | 1. Person 1. auspicābāmus 2. Person 2. auspicābātis 3. Person 3. auspicābant |
| Perfekt | 1. Person 1. auspicāvī 2. Person 2. auspicāvisti 3. Person 3. auspicāvit | 1. Person 1. auspicāvimus 2. Person 2. auspicāvistis 3. Person 3. auspicāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. auspicāverō 2. Person 2. auspicāveris 3. Person 3. auspicāverit | 1. Person 1. auspicāverimus 2. Person 2. auspicāveritis 3. Person 3. auspicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. auspicāveram 2. Person 2. auspicāverās 3. Person 3. auspicāverat | 1. Person 1. auspicāverāmus 2. Person 2. auspicāverātis 3. Person 3. auspicāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. auspicem 2. Person 2. auspicēs 3. Person 3. auspicet | 1. Person 1. auspicēmus 2. Person 2. auspicētis 3. Person 3. auspicent |
| Imperfekt | 1. Person 1. auspicārem 2. Person 2. auspicārēs 3. Person 3. auspicāret | 1. Person 1. auspicārēmus 2. Person 2. auspicārētis 3. Person 3. auspicārent |
| Perfekt | 1. Person 1. auspicāverim 2. Person 2. auspicāveris 3. Person 3. auspicāverit | 1. Person 1. auspicāverimus 2. Person 2. auspicāveritis 3. Person 3. auspicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. auspicāvissem 2. Person 2. auspicāvissēs 3. Person 3. auspicāvisset | 1. Person 1. auspicāvissēmus 2. Person 2. auspicāvissētis 3. Person 3. auspicāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | auspicā! | auspicāte! |
| Futur | 2. Person 2. auspicāto! 3. Person 3. auspicāto! | 2. Person 2. auspicātōte! 3. Person 3. auspicanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | auspicāre |
| Perfekt | auspicāvisse |
| Futur | auspicātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | auspicāns, auspicantis |
| Futur | auspicātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | auspicandī |
|---|---|
| Dativ | auspicandō |
| Akkusativ | ad auspicandum |
| Ablativ | auspicandō |
Supinum
| auspicātum |