assurgere
<surgō, surrēxī, surrēctum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- sich aufrichten, aufstehenas-surgereas-surgere
- sich erheben, aufsteigenas-surgereas-surgere
- colles assurguntHügel erheben sichcolles assurgunt
- aufsteigen (in auras in die Lüfte)as-surgere (nachklassischnachkl.) poetischpoetas-surgere (nachklassischnachkl.) poetischpoet
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. assurgō 2. Person 2. assurgis 3. Person 3. assurgit | 1. Person 1. assurgimus 2. Person 2. assurgitis 3. Person 3. assurgunt |
| Futur | 1. Person 1. assurgam 2. Person 2. assurges 3. Person 3. assurget | 1. Person 1. assurgemus 2. Person 2. assurgetis 3. Person 3. assurgent |
| Imperfekt | 1. Person 1. assurgebam 2. Person 2. assurgebās 3. Person 3. assurgebat | 1. Person 1. assurgebāmus 2. Person 2. assurgebātis 3. Person 3. assurgebant |
| Perfekt | 1. Person 1. assurrēxī 2. Person 2. assurrēxisti 3. Person 3. assurrēxit | 1. Person 1. assurrēximus 2. Person 2. assurrēxistis 3. Person 3. assurrēxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. assurrēxerō 2. Person 2. assurrēxeris 3. Person 3. assurrēxerit | 1. Person 1. assurrēxerimus 2. Person 2. assurrēxeritis 3. Person 3. assurrēxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. assurrēxeram 2. Person 2. assurrēxerās 3. Person 3. assurrēxerat | 1. Person 1. assurrēxerāmus 2. Person 2. assurrēxerātis 3. Person 3. assurrēxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. assurgam 2. Person 2. assurgās 3. Person 3. assurgat | 1. Person 1. assurgāmus 2. Person 2. assurgātis 3. Person 3. assurgant |
| Imperfekt | 1. Person 1. assurgerem 2. Person 2. assurgerēs 3. Person 3. assurgeret | 1. Person 1. assurgerēmus 2. Person 2. assurgerētis 3. Person 3. assurgerent |
| Perfekt | 1. Person 1. assurrēxerim 2. Person 2. assurrēxeris 3. Person 3. assurrēxerit | 1. Person 1. assurrēxerimus 2. Person 2. assurrēxeritis 3. Person 3. assurrēxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. assurrēxissem 2. Person 2. assurrēxissēs 3. Person 3. assurrēxisset | 1. Person 1. assurrēxissēmus 2. Person 2. assurrēxissētis 3. Person 3. assurrēxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | assurge! | assurgite! |
| Futur | 2. Person 2. assurgito! 3. Person 3. assurgito! | 2. Person 2. assurgitōte! 3. Person 3. assurgunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | assurgere |
| Perfekt | assurrēxisse |
| Futur | assurrēctūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | assurgens, assurgentis |
| Futur | assurrēctūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | assurgendī |
|---|---|
| Dativ | assurgendō |
| Akkusativ | ad assurgendum |
| Ablativ | assurgendō |
Supinum
| assurrēctum |