Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. assuēfaciō 2. Person 2. assuēfacis 3. Person 3. assuēfacit | 1. Person 1. assuēfacimus 2. Person 2. assuēfacitis 3. Person 3. assuēfaciunt |
| Futur | 1. Person 1. assuēfaciam 2. Person 2. assuēfaciēs 3. Person 3. assuēfaciet | 1. Person 1. assuēfaciēmus 2. Person 2. assuēfaciētis 3. Person 3. assuēfacient |
| Imperfekt | 1. Person 1. assuēfaciēbam 2. Person 2. assuēfaciēbās 3. Person 3. assuēfaciēbat | 1. Person 1. assuēfaciēbāmus 2. Person 2. assuēfaciēbātis 3. Person 3. assuēfaciēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. assuefēcī 2. Person 2. assuefēcīsti 3. Person 3. assuefēcit | 1. Person 1. assuefēcimus 2. Person 2. assuefēcīstis 3. Person 3. assuefēcērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. assuefēcerō 2. Person 2. assuefēceris 3. Person 3. assuefēcerit | 1. Person 1. assuefēcerimus 2. Person 2. assuefēceritis 3. Person 3. assuefēcerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. assuefēceram 2. Person 2. assuefēcerās 3. Person 3. assuefēcerat | 1. Person 1. assuefēcerāmus 2. Person 2. assuefēcerātis 3. Person 3. assuefēcerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. assuēfaciam 2. Person 2. assuēfaciās 3. Person 3. assuēfaciat | 1. Person 1. assuēfaciāmus 2. Person 2. assuēfaciātis 3. Person 3. assuēfaciant |
| Imperfekt | 1. Person 1. assuēfacerem 2. Person 2. assuēfacerēs 3. Person 3. assuēfaceret | 1. Person 1. assuēfacerēmus 2. Person 2. assuēfacerētis 3. Person 3. assuēfacerent |
| Perfekt | 1. Person 1. assuefēcerim 2. Person 2. assuefēceris 3. Person 3. assuefēcerit | 1. Person 1. assuefēcerimus 2. Person 2. assuefēceritis 3. Person 3. assuefēcerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. assuefēcīssem 2. Person 2. assuefēcīssēs 3. Person 3. assuefēcīsset | 1. Person 1. assuefēcissēmus 2. Person 2. assuefēcissētis 3. Person 3. assuefēcīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | assuēface! | assuēfacite! |
| Futur | 2. Person 2. assuēfacito! 3. Person 3. assuēfacito! | 2. Person 2. assuēfacitōte! 3. Person 3. assuēfaciūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | assuēfacere |
| Perfekt | assuefēcīsse |
| Futur | assuefactūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | assuēfaciēns, assuēfaciēntis |
| Futur | assuefactūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | assuēfaciēndī |
|---|---|
| Dativ | assuēfaciēndō |
| Akkusativ | ad assuēfaciēndum |
| Ablativ | assuēfaciēndō |
Supinum
| assuefactum |