arrogare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- verschaffen, in Anspruch nehmenar-rogāre T. Maccius PlautusPlaut.ar-rogāre T. Maccius PlautusPlaut.
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. arrogō 2. Person 2. arrogās 3. Person 3. arrogat | 1. Person 1. arrogāmus 2. Person 2. arrogātis 3. Person 3. arrogant |
| Futur | 1. Person 1. arrogābō 2. Person 2. arrogābis 3. Person 3. arrogābit | 1. Person 1. arrogābimus 2. Person 2. arrogābitis 3. Person 3. arrogābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. arrogābam 2. Person 2. arrogābās 3. Person 3. arrogābat | 1. Person 1. arrogābāmus 2. Person 2. arrogābātis 3. Person 3. arrogābant |
| Perfekt | 1. Person 1. arrogāvī 2. Person 2. arrogāvisti 3. Person 3. arrogāvit | 1. Person 1. arrogāvimus 2. Person 2. arrogāvistis 3. Person 3. arrogāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. arrogāverō 2. Person 2. arrogāveris 3. Person 3. arrogāverit | 1. Person 1. arrogāverimus 2. Person 2. arrogāveritis 3. Person 3. arrogāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. arrogāveram 2. Person 2. arrogāverās 3. Person 3. arrogāverat | 1. Person 1. arrogāverāmus 2. Person 2. arrogāverātis 3. Person 3. arrogāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. arrogem 2. Person 2. arrogēs 3. Person 3. arroget | 1. Person 1. arrogēmus 2. Person 2. arrogētis 3. Person 3. arrogent |
| Imperfekt | 1. Person 1. arrogārem 2. Person 2. arrogārēs 3. Person 3. arrogāret | 1. Person 1. arrogārēmus 2. Person 2. arrogārētis 3. Person 3. arrogārent |
| Perfekt | 1. Person 1. arrogāverim 2. Person 2. arrogāveris 3. Person 3. arrogāverit | 1. Person 1. arrogāverimus 2. Person 2. arrogāveritis 3. Person 3. arrogāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. arrogāvissem 2. Person 2. arrogāvissēs 3. Person 3. arrogāvisset | 1. Person 1. arrogāvissēmus 2. Person 2. arrogāvissētis 3. Person 3. arrogāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | arrogā! | arrogāte! |
| Futur | 2. Person 2. arrogāto! 3. Person 3. arrogāto! | 2. Person 2. arrogātōte! 3. Person 3. arroganto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | arrogāre |
| Perfekt | arrogāvisse |
| Futur | arrogātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | arrogāns, arrogantis |
| Futur | arrogātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | arrogandī |
|---|---|
| Dativ | arrogandō |
| Akkusativ | ad arrogandum |
| Ablativ | arrogandō |
Supinum
| arrogātum |